با نگاهی به تاریخ معماری در روایت رسمی اش شما می توانید به سادگی بسیاری از واقعیت های تاریخی را فراموش کنید و زنان معمار را ابداعی متعلق به دهه 1950 بدانید، اما این نمی تواند حقیقت باشد. نام های بزرگی هم چون لوکوربوزیه، میس ون دروهه، فرانک لوید رایت و لویی کان غالبا از همتایان مونثشان بی نهایت الهام گرفته اند و این زنان بی نهایت در اثارشان منشا اثر بوده اند، وب سایت آرک دیلی در مارچ 2013 اقدام به معرفی ده تن از تاثیرگذارترین معماران زن بر فضای معماری مدرن کرد، اتـــــووود به فراخور این ده تن را معرفی خواهد کرد:
سوفیا هیدن بنت
وی، که در تصویر بالا سمت چپ رو به دوربین نشسته، در سال 1869 در سانتیاگوی شیلی از ازدواج پدری شیلیایی و مادری امریکایی حاصل امد. سوفیا هیدن بنت اولین زنی بود که موفق به دریافت مدرک معماری از موسسه تکنولوژی ماساچوست یا ام آی تی یبه سال 1890 گردید. علی رغم داشتن مدرک او هیچگاه نتوانست شغلی در حوزه حرفه ای خودش به دست اورد و نهایتا مجبور به قبول شغل تدریس ترسیمات فنی در دبیرستان بوستن گردید.
در سال 1891، هایدن در مسابقه ای که دانیل برنهایم برای طراحی ساختمان زنان در نمایشگاه جهانی شیکاگو برگزار کرده بود شرکت کرد و طرحش که بر اساس ایده های پایان نامه اش ساختمانی بود سه طبقه در سبک رنسانس ایتالیایی، در میان سیزده طرح به عنوان طرح برتر برنده شد، او که در ان زمان صرفا بیست و یک سال داشت هزار دلار برای طراح اش دریافت کرد که املا یک دهم دریافتی ای بود که مردان هم نسلش دریافت می کردند.
فشارهای فرایند ساخت و توقعات بعضای بی جای کمیته ساخت و ساز محنت بسیاری بر هایدن روا داشت، استرس زیاد نهایتا موجب شد او در یک اسایشگاه برای یک دوره درمان اجباری بستری شود، همین امر موجب شد بسیاری بر این ادعای کلیشه ای پا فشارند که زنان جایی در جهان معماری ندارند. پروژه نمایشگاه اخرین پروژه وی بود و پس از ان هیچگاه دست به طراحی نبرد.
اتووود موضوع زنان و معماری را به فراخور محتوایی که در این زمینه تولید شده است پی گیری کرده
یادداشت زاهــــــــــا حـــــــــدیــد چیـــــــــــســــــت؟ نگاهی تاریخ نگارانه دارد به چرایی و چگونگی تولید زاها حدید به عنوان یکی از مهمترین معماران زن زنده
مقاله زنان باهاوس؛ روایتی ربوده شده نیز نگاهی است به زنان مدرسه باوهاوس و سرنوشتشان
مقاله اکثریت خاموش؛ ایا طراحی هنوز باشگاهی مردانه است نیز چرایی عدم تبلور تام و تمام زنان در محیط طراحی را مد نظر می اورد