اين مسئله بسيار ساده است كه جاذبه روي همه اشياء را حس كنيم . مثلا هنگامي كه مي خواهيم از تخت پايين بياييم ،پاهايمان را روي زمين مي گذاريم و به راحتي حركت مي كنيم. جولان ون درويل مجذوب نيرو هاي غير قابل ديد ( پنهان ) شده و مصمم است اين نيرو ها را بچرخاند و بالا و پايين كند. طراح هلندي،سال هاي اخير را صرف گسترش و اصلاح« سري جاذبه » كرده است كه شامل چهار پايه- كاسه و شمعدان مي شود،همه ي آن ها توسط ماشين خاصي ساخته شده اند كه آهنرباي بسيار قوي را به کار گرفته است و هر چيزي را به سمت خودش مي كشد ،تا بتواند قندیل هایی با ساختار فراكتالي كه روی كاسه ي لعاب دار استيل قرار دارند را جذب كند.
آخرين شعبده بازي اين هنرمند،شكاف هاي بين هنر و هنر تجربي را بسيار كم كرده است .اين هنر چيدماني كه در «ال واي فبريكن باكس » درآرهوس دانمارك به نمايش گذاشته شد، ماكتي ست براي منحرف كردن و گيج كردن مغز كه هنرمند در آن ، نقش خدايي را بازي مي كند که چشم انداز فرا واقعي را می رویاند.
او ابتدا پلاستیک مغناطیسی مورد نیاز پروژه را تولید می کند،سپس آنرا در جوراب شلواري هايي كه از سقف آويزانند، مي ريزد. او مي گويد:"اين سري بر پايه ي جاذبه توليد شده است اما جاذبه اي كه از زمين واردمي شود نه از هوا ." اين پلاستيك مغناطيسي به صورت خشك در جوراب شلواري هاي آويزان ريخته مي شودو بعد روي حلقه هايي كه توسط فرشي با طرح هاي ديوانه كننده ، قرار داده مي شوند،در نتيجه رشته كوه هايي ظاهر مي شوند كه به سمت سقف در حركتند.در كل اين يك آزمايش دقيق از پروسه ي توليد تفكرات عميق از طريق طراحي ست