ساختمان مرکزی اسبق حزب فاشیست ملی ایتالیا در کومو نشانی از روح خلاقانه جوزپه ترانی دارد، روحی متبلور در بستر واژگان جریان های عقل باور ایتالیا، این اثر که در گستره اثار متعلق به این سبک از اولین ها می باشد، با گزشت نزدیک به 80 سال همچنان موضوع مطالعه علاقه مندان به معماری مدرن فاشیستی است.
اثر مکعبی است کامل با 33.20 متر طول و 16.6 متر ارتفاع. این اثر در تاریخ معماری یکی از سراغازهای مواجه سخت گیرانه با هر نوع کلاسیک گرایی است. مکعب کامل از شاکله های اساسی پیوریسم مد نظر لوکوربوزیه است، البته انتخاب این وجه به عنوان نقطه اتکایی به لوکوربوزیه در کنار عدم وجود پیلوت و نماهای ازاد، ان گونه که معمول اثار لوکوربوزیه است، از دیگر ابهامات در تعلق این بنا به جنبش مدرن است.
لایه های نما در این ساختمان به موازات پس نشستن در حجم کلی عمیقا با سازه درگیر می شوند، پس نشستن ورودی و تخلخل حجمی متبلور در کلیت اثر همه البته نشانی از تمایل به شفافیت به عنوان بارزه اصلی مدرنیسم دارد.