در اکتبر سال 2012 اعلام شد که فرانک گهری به خانه ی خود بازگشته است. چهار سال بعد از تکمیل اولین پروژه ی که معمار کانادایی برای گالری هنر شهر انتاریو به اتمام رساند. گهری در حال حاضر وارد یک مشارکت با گردآوردنده ی هنر بومی دیوید مرویش شده است. که مالک و گرداننده ی تعدادی از مراکز پرفرمنس اصلی تورنتو می باشد.

در توسعه ی مجدد بسیاری از خواص خانواده ی مرویش در منطقه ی تفریحی تورنتو در امتداد غرب خیابان کینگ شامل تئاتر تاریخی شاهزاده ی ولز و بعضی انبارها می شد. پروژه از سه آسمانخراش 80 طبقه همراه با نواری آیکونیک مابین خیابان جان و سیمکو استقرار یافته است. پس از ارائه ی اولیه, طراحی برج ها تکامل یافت. گهری اخیراً از آخرین برنامه ها برای ساختمان هایی که بیشتر دلالت گر سبک او هستند, پرده برداری کرده است. نماها از طریق کلاژهای قطعه قطعه ی اشکال ارگانیک بیان شدند.

تولید سطوحی کرو که مانند نواره هایی از پارچه های تاشده در یکدیگر در یک چارچوب از میله های چوبی واقع شده در پایه شان حرکت می کنند. این سازه ی صنعتی به ساختمان های تجاری که نهایتاً جایگزین آنها خواهند شد, ارجاع دارد. این سه حجم بیش از 2500 واحد مسکونی را در خود همراه با فضاهای تجاری و اداری جای داده است. یک گالری بزرگ برای مجموعه ی هنری گسترده ی مرویش و سایت دانشگاهی جدید OCADU هم مازاد بر دیگر فضاها خواهند بود.