بخش دایماً فزاینده ای از زندگی ما در فروشگاه ها، هتل ها، بزرگ راه ها یا در مقابل تلویزیون ها، رایانه ها، و خود پردازها صرف می شود.این امر، یعنی هجوم به قول مارک اُژه«نامکان ها» به جهان، به تغییر ژرف آگاهی می انجامد: چیزی که مشاهده و درک میکنیم اما به شیوه ای جزیی و نامنسجم.
اُژه مفهوم «سوپرمدرنیته» را برای تشریح سازوکار این پدیده های مرحله ی اخیر سرمایه داری به کار می برد – سازوکار اطلاعات مفرط و فضاهای مفرط.
او در این نوشته ی جاذب و روشن بینانه در پی آن است که استخوان بندی فکری انسان شناسی سوپرمدرنیته را شکل دهد. اُژه ابتدا می کوشد انسان شناسی را از گیر تاریخ خلاص کند و سپس تمایز بین مکان(که پوشیده از بناهای تاریخی و زندگی اجتماعی خلاق است) و نامکان(که افرادی به نحوی یک سان با آن در ارتباط اند و هیچ گونه حیات اجتماعی ارگانیک در آن ممکن نیست) ترسیم می کند.
مهم ترین ویژگی کتاب، دخالت دادن فضا به عنوان یکی از بنیادی ترین عناصر تحلیل و تحول جامعه است. مارک اُژه نویسنده کتاب برخلاف انسان شناسان و اقتصاد دانانی که در بررسی هایشان فضا را نادیده می انگارند، در این اثر به تصویر و تصور روشنی از رابطه فرد، جامعه، تکنولوژی، مصرف و فضا دست یافته است.