روستای 55 هکتاری ِهنرور ترکیب جذابی ازاتمسفر و فرهنگِ گوآنی را به منطقه ی بلاپور، هند، به ارمغان آورد . این روستا را چارلز کوریا معمار هندی طراحی کرد، این پروژه گواهی بر توانایی یک طراح شهری خوش ذوق است که به فراتر از طرحش نیز می اندیشد . این دهکده برای گروه هایی با درآمد متوسط و پایین ساخته شد که در طراحی و اجرایش هم ارگانیک ظاهر شد . چارلز کوریا به منظور فراهم نمودن یک راه حل مسکونی برای ترکیب گروه های درآمدی در بمبئی، از سبک های ساختمان سنتی استفاده کرده است که تمام اصول اولیه آن، از محیط دست ساخت در حومه های شهری جدا شده اند . او سبک حیاط خانه های هندی را احیا کرد که دارای فضاهای همگانی خلق شده ای درون جانمایی اصلی اش بود .

فهم عمیق کوریا از ماهیت شهرها در قالب مدول هایش منعکس شده است که بسیار ساده ولی با روشی پیچیده با یک دیگر در ارتباط هستند . پروژه ی مسکونی او آمیزه ای از کیفیت زندگی یک دهکده و پیچیدگی یک شهر است . هر گروه از خانه ها به این احساس اجتماعی فراتر از مقیاس محلی اجازه ی ظهور و خودنمایی می دهند زمانی که هر خانه با کل محوطه ی مسکونی در سطوح متفاوت، یکپارچه می شود، این سلسله مراتب خود به تنهایی بسیار ارگانیک است، این سازمان دهی گروهی و چیدمان جمعی بسیار کاربردی به نظر می رسد؛ به همان اندازه که حرکت در میان این بافت متنوع است، دسترسی و تراکم و مقیاس این دگرگونی ها کاملا هماهنگ هستند .

دهکده ی هنرمند تلاش کرد، به تراکم مناسبی ـ نزدیک به همان بلند مرتبه سازی رایج ـ دست یابد در حالی که محیط زیست و سبک زندگی بسیار نزدیک تری شبیه به فضاهای محلی و نیمه ـ شهری در هند را فراهم می کرد . هدف این پروژه خلق یک اجتماعِ صمیمی، امن و راحتِ شهری برای خانواده و کودکان در قلب شهر است جایی که با دیگر شهر ها و حومه های شهری نیز به رقابت می پردازد .

به غیر از سایت نسبتا کوچک پروژه، معمار محله را به شکلی طراحی کرده است که هر خانه دارای فضای " گشایش ـ به ـ آسمان " خصوصی خودش و حیاطی مشترک است . پلان کلی سایت هر قسمت را به گروه های 21 تایی و سپس به دسته های هفت تایی تقسیم می کند . البته این خانه های شخصی برپایه ی روش های ساده ی پلانینگ و ساخت و ساز استوار اند و خانه سازان و هنرمندان را قادر می سازند تا به خوبی آن ها را بنا کنند . حیاط خانه ها نیاز به فضایِ محفوظ و " اشتراکیِ متعلق به هر خانواده " را فراهم می کند . دهکده ی هنرمند با این ایده طراحی شده است که ساکنان، آن را به شکل های متفاوت دگرگون خواهند کرد، آن را کاملا متعلق به خود می سازند، بنابراین خانه ها بی پیرایه و ساده هستند پس ساکنان می توانند همان طور که خانواده رشد می کند، به خانه هایشان اتفاقاتی تازه اضافه کنند؛ و به شکلی متفاوت این پلان های ارزشمند نیز تنوع ِ گسترده ای از سطوح درآمدی را به خود جذب می کنند . این شکل از توسعه در تایید این تئوری کوریا است که معماری با کشندی افقی و پلانینگ با تراکم بالا مغایر با رویکرد مسکونی نیست .