لویی کان می گوید : " من همیشه با مربع ها شروع می کنم " . خانه ی فیشر یا همان خانه ی نورمن فیشر را لویی کان معمار طراحی کرده بود و این خانه به سفارش دکتر نورمن فیشر و همسرش دوریس، طراح منظر، در سال 1967، هاتبورو در پنسیلوانیا ساخته شد .

با ویژگی هایی همچون حجم های دوتایی مکعب شکل، پی سنگی و روکش های از جنس درخت سرو با تمام جرئیات اجرایی اش، خانه ی فیشر در غالب نمادی گویا نشان می دهد که کان چگونه در این زمان طراحی می کرده است و چگونه کارش از دیگر معاصرانش متفاوت به نظر می رسد . در خانه ی فیشر، کان از خطی بودن پلان های مدرن اجتناب می کند و بر هندسه ای ساده تمرکز می کند و اجازه می دهد که مکعب ها جدایی میان فضای عمومی و خصوصی را فراهم کنند . همان طور که در کارهای مونیومنتالی همچون موسسه ی سالک و مرکز درمانی ریچاردز می بینیم، خانه ی فیشر، در حقیقت،گواهی بر توانایی کان در کار کردن با پروژ های مسکونی کوچکی است که با تمام جزئیات اجرایی اش ساخته و طراحی می شدند .

فرم و کاربری : خانه ی فیشر فرم را برای جداسازی کاربردهای متفاوت برنامه ریزی شده ای به خدمت می گیرد که همواره در یک خانه مسکونی حضور دارند . عرصه ی عمومی و خصوصی، میان دو حجم تقریبا مکعب شکل، در دو طبقه ی مجزا تقسیم شده اند . حجم عرصه ی خصوصی در امتداد محور شمالی ـ جنوبی قرار می گیرد و عرصه ی عمومی که دقیقا 45 درجه چرخیده است، در امتداد محور شمال شرقی ـ جنوب غربی قرار می گیرد که به موازات مسیر سواره امتداد یافته است . حجم عرصه ی عمومی در گوشه ی جنوب شرقی اش با جبهه ی شمالی عرصه ی خصوصی برخورد می کند . فضای عمومی که دقیقا در پلان مربع شکل است، راهروی ورودی و اتاق والدین در طبقه ی همکف و دو اتاق خواب دیگر در بالا را در بر می گیرد .

حجم دوم اندکی از مربع دور است، پلانی مستطیل شکل دارد و فضای نشیمن، غذا خوری و آشپزخانه را در فضایی با ارتفاعی دو برابر در بر می گیرد . در این خانه، تمام پنجره ها در دیوار فرو رفته اند . این فرورفتگی در فصل زمستان به نور اجازه ورود به فضای داخل را می دهد و در فصل تابستان از تابش مستقیم نور جلوگیری می کند . این پس رفتگی عمیق همچنین به پنجره ها فرصت می دهد تا در جریان تغییرات ناگهانی هوا گشوده باقی بمانند بدون آن که باران به داخل خانه راه یابد .

شومینه ی سنگیِ بزرگی تنها کمی دورتر از مرکز فضا، در مکعب نشیمن قرار دارد که جدایی اندکی را میان فضای نشیمن و آشپزخانه ایجاد می کند ولی آشپزخانه همچنان به حوزه ی فضای عمومی باز تر است که موضوعی بسیار مورد بحث در آن دوره از معماری بود . تصمیم برای خلق دو حجم جداگانه را نیاز اصلی طراحی خانه یعنی همان قرار گیری مطب و خانه در کنار هم شکل می داد . اگرهم مطب رها می شد، این دو حجم باقی می مانند و نیاز به حریم خصوصی در یک خانه را به خوبی بر آورده می کنند .

سازه : این خانه بر سکویی قرار دارد و از شبکه تیرهای چوبی ساخته شده است که تیرهای سقف را تشکیل می دهد و ساختار پلان های طبقه ی دوم را شکل می دهد . با یکسان کردن شیب ناچیز زمین بود که کان توانست فیشر را خانه ای با پایه ی سنگی طراحی کند و بدین گونه تغییرات شیب را جبران کرده و چشم انداز نسبت به باغ را در سطحی پایین تر فراهم کند .

مصالح : سنگِ دوست داشتنی کان، ماتریالی متعلق به ویرانه های عهد باستان بود که کان آن را در جریان توقفش به رم بسیار تحسین کرده بود . در پنسیلوانیا ساختن با چوب ارزان تر تمام می شد ولی کان برای خانه ی فیشر همان تکنولوژی سنتی متعلق به سازه ی سکویی را انتخاب کرد ولی جهت تابش خورشید به راستای رودخانه متمایل بود و نیاز به انبار در زیر زمین هم بود . بنابراین کان توانست دیوارهای اسکلت بنایی را در غالب پایه ای برای سازه ی چوبی به کار برد و حتی آن را تا قلب فضای نشیمن، به شکل نیمی از خانه در آورد . پوششش نهایی برای کل خانه از چوب است . روکش نهایی این پوشش از جنس چوب سرو است و این خانه اساسا از روکش های چوبی عمودی تشکیل شده است .

مفاهیم : خانه ی فیشر در میانه ی دوره ی پرکار طراحی برای کان قرار دارد . این پروژه مقارن با پایان پروژه خانه ی مارگارت اشریک و کتابخانه ی فیلیپ آکستر و همزمان با ساخت موسسه سالک بود . همچون بسیاری از معماران، کان، سفارش های مسکونی اش را برای ارزیابی ایده هایش در زمینه ی معماری به کار می برد .

کان در آثارش به دنبال حس شگفتی و ابدیت خواهی بود ولی همواره در تلاش برای به میان آوردن ایده های مدرن در جایگاه (عناصری) آشنا در طراحی هایش بود . در خانه ی فیشر، کان اِزاره ی سنگی را برای خلق احساس بی زمانی به کار می برد . در این اِزاره، او اثری باستان شناسی می سازد . چوب به کار برده شده در خانه ی فیشر احساس ملایمت و روایت متداول درطراحی مدرن را به شکلی متفاوت می آفریند .