پروژه ی آکواتک لایف توسط تینک تنک رابطه ی میان سیستم های ساختمانی که میانجی درون و برون فضا و طراحی معمارانه از طریق تغییر هوا بر اساس سیستم های مبتنی بر آب می باشند, را بررسی می کند. پژوهش های اولیه با یک نگرانی عمومی درباره ی توسعه ی ضعیف سیستم های ساختمانی در طول زمان که تأثیر عظیمی بر آسایش انسان و رابطه اش با فرم معماری می گذارد, آغاز شد. نویسندگان از این گزاره دفاع کردند, که ساختمان ها می توانند به عنوان یک لایه بندی از طراحی معمارانه و سازه ای مانند پوست و استخوان دیده شوند.
گرچه سیستم هایی که راحتی انسان را ممکن می سازند, به عنوان میانجی بین فضای داخلی و خارجی که فاقد بر هم کنش واقعی با طراحی و معماری می باشد, عمل می کنند. به عنوان اهداف پژوهش در یافتن یک رابطه ی ایده ئال بین آسایش کاربران در رابطه با دما و چگونگی ساختمان و به منظور ارائه ی آن این طرح می تواند خود- تنظیم باشد. این امر بر رفتار مایع به عنوان بخشی از روش های طراحی مولد وهم ابزار سنجش برای ضوابط عملکردی متمرکز می شود. پروژه ی زندگی آبی در توسعه ی یک سیستم ساختمانی جایی که آب نقش جدایی ناپذیری با فضا در ساختمانهای تکتونیک بازی می کند, هدفمند شده است.
با بررسی هم سیستم های بیولوژیکی و شیوه های اخیر در بخش ساختمان پژوهش به دنبال توسعه ی یک سیستم ساختمانی جدید بر اساس حرکت سیال که اجرا را با جنبه های کیفی فضا متعادل می کند, می باشد. پیشرفت های قرن بیستم در سیستم کنترل اقلیمی انفصال معماری از محیط در جایی که موجب جدا شدگی سیستم های تکنولوژیکی خود معماری می شود, قادر می سازد.
تمایل اخیر در بخش ساختمان از هوا بر اساس سیستم های اچ وی ای سی به سیستم های هیدرونیک و سیستم هایی که در کاربرد آب در آن به عنوان روش ابتدایی انتقال گرما است,تغییر یافته است. زیرا توانایی آب در حفظ دمای آن می باشد. سیستم مدیریت آب پیشنهادی به عنوان عملیاتی در رابطه با ادوار فصلی و روزانه به آب نیاز دارد, جایی که رفتار ساختمان چگونگی درگیر شدن با این ضوابط ها هم در عملکرد واقعی زمان و هم در فرایند طراحی از طریق استفاده از مصالح سخت و سبک و هم چنین مصالح منبسط و نرم را بیان می کند.