پياده سازي ويدئويي دائمي رابرت سيدل با نام گرافم در موزه ویسبادن آلمان در روز هفتم ماه مي در سال 2013 گشايش يافت.پياده سازي ويدئويي دائمي رابرت سيدل توسط هنرمند برليني در ورودي بال جنوبي تازه احيا شده در مجموعه موزه اساتيد كهن با آثاري از بارتلوماس براين، سباستيانو دل پيومپو. فرنس فلورس. دومنيكو ترينتتوتو. پيشرو ليبري. بوسي دمامپر. اسوالد اخن باخ. انسلم فروئر باخ. لودويك كاناس. كارل اسپتنروك. لوئيس كورينت. و ماركس ليبر من همراه بود.
توصيف گرافم:
استقرار و برپايي مجسمه برجسته. 4 پروژكتور و HD پلير – اسپيكر استريو و ديوار آيينه.طرح هاي دستي نقشه شروع پياده سازي ويدئويي گرافم بود. آنها ايده خلاقانه واوليه هنرمند را به نمايش گذاشتند و به عنوان مبنايي براي فيلم به نمايش درآمده و فرم برجسته به حساب مي آمدند.
اين طرح ها تبديل خاطرات و روابطي مي باشند كه هنرمند آن را در دفترچه خاطرات خود دارد و از مكان ها و موقعيت هاي گوناگون زندگي خود گرفته است.
در فيلم هاي انتزاعي عاشقانه وضعيت ساختاري اين اين طرح ها به جريان ماهوي تصاوير تبديل مي شوند. در اينجا براي مثال رويدادهايي از گذشته ناپديد مي شوند و به حالت پيوسته و تجارب و آثار جديد تبدل مي شوند. تصوير فيلم متحرك اين فرايند بازسازي را بدون اشاره به وضعيت پاياني آن حفظ مي كند.
مجسمه برجسته الن سيدل فيلم را از محدوديت هاي نقطه اي مانيتورها و صفحات مستطيلي رها مي سازد و اين بافت هاي بريده شده ليزري و ظريف در فضاهاي معماري معلق مي مانند و نور بر آنها ساطع مي شود و آنها را پيش چشم بييندگان زنده مي سازد.
آيينه ها به انعكاس تصوير فيلم نشان داده شده به بينندگان مي پردازد و به آنها اجازه مي دهد تا بخشي ازاثر در فرم تصوير انعكاسي خود باشند. لايه هاي چندگانه اثر، خاطرات شخصي بينندگان و انعكاس آنها در محيط موزه و تجهيزات نصب شده و سازوگان پياده سازي ويدئويي و روشنايي روز با هم تركيب مي شوند و اثر هنري اساسي را شكل مي دهد.