پاپ بر سریری طلایی نشسته و مشت خود را بر دسته ی سریر به محکمی گره کرده، دهان خود را گشوده، گویی وحشت زده در حال فریاد کشیدن می باشد. او در مقابل یک پس زمینه ی رنگ شده با حرکتهای چشمگیر عمودی نشسته است. تصویر مبهم و تحریف شده، همه ی ما می توانیم درد را در این تابلو مشاهده کنیم.
این نقاشی یکی از بهترین آثار شناخته شده و تمثیلی نقاش ایرلندی فرانسیس بیکن در سال 1953 است. این تابلو تا به امروز مخاطب خود را شگفت زده کرده است در کتاب هنر این نقاشی در کنار "داستان مداد" یکی از آثار هنرمند مفهوم گرای آمریکایی جان بالدساری قرار گرفته ، این تضاد در موضوع و فرم بر قدرت کوبنده، درام و احساسات تأکید دارد، که در اثر هنری این نقاش بریتانیایی به نمایش درآمده است.
همانطور که از عنوان اثر پیداست، نقاشی مهم بیکن براساس پرتره ی معروف ولاگز " پرتره ی بی گناه" نه یک اثر تلویحی ساده بلکه تصویری درخشان تر از آن پرتره می باشد. در واقع آثار بیکن (92-1902) غالباً مبتنی بر تصوراتی واقعی یا سنتی می باشد. نقاشی های استاد قدیمی، تصاویر روزنامه و فیلم تماماً به عنوان منابع موضوعی در این آثار به کار گرفته شدند. اما نقاش آنها را در مسیرهای منحرف و شُک برانگیز تغییر داده است. نقاشی های بیکن ممکن است هرگز زیبا به نظر نرسد، اما به مراتب از آنچه که هنرمند دنبال می کرده، دور بوده است.
او ناخوش آیندی و گاهی اوقات انزجار را در عمق روح و روان انسان با شدتی کابوس وار برجسته می کند. ویراستار کتاب هنر بیان می کند: " گرچه کارهای اولیه ی او به آثار هنرمند گراهام ساترلند تشبیه شدند، اما بیکن تا توسعه ی زبان خاص خود پیش رفت. و بهترین کارهایش غالباً به منظور تحریف وحشتناک شکل انسان باقی ماندند.