دیوار قرمز یا به اسپانیای " لا مورالا روجا "، یک پروژه خانه سازی واقع در توسعه ی لا مَنزِلِنا در شهر کالپه ی اسپانیا است . این ساختمان ارجاعات واضحی را به معماری مشهورِ منطقه عربِ مدیترانه ای به ذهن بینندگان می آورد که نتیجه ی الهام بخشی های این سنت های معماری مدیترانه ای در دژها یا محله های افریقای شمالی بر معماران است . این رنگ های جذاب و قابل توجه که نماهای بیرونی و درونی را می پوشانند، هم برای ایجاد تضاد با طبیعت و هم کامل کردن خلوصش انتخاب شده اند.

این بنای ساخته شده در سال 1968، عناصر اصلی ِرویکرد طراحی بوفیل همچون تمایلش به هندسه های خالص، متقارن و ایده آل های پالادینی را در خود نگاه داشته است و از فرم های جسورانه و بلندی تشکیل می شود که از این چشم انداز جدا می شود و تجربه های سورئالی را خلق می کند . در تفکر عجیب و غریب و دقیق بوفیل، سنت به شکلی یکپارچه، با این ابهام و تغییر پذیری ادغام شده است که با دلایل منطقی قابل توضیح نیست .

این پروژه همچون دژی مستحکم فرم یافته بود و در غالبی ظاهر شد که انگار از تخته سنگ های زیرینش آغاز شده و شکل گرفته است . سازمان دهی پروژه افزایش تقسیمات میان فضای خصوصی و عمومی را در میان بازتفسیری از همان دژهایی به چالش می کشد که قلعه های نظامی تیپیکالی در معماری سنتی کشورهای آفریقای شمالی را دیوار کشی می کرده است . این پروژه با مجموعه ای از پله های در هم قفل شده، سکوها و پل ها مشخص می شود و باید اضافه کرد که این سازمان دهی تصویری مدرن از سیرکولاسیون حرکتی افراد در این قلعه تیپیکال است که دسترسی برای 50 آپارتمان را برای شهر لا مورا لاروجا فراهم می کند .

پیچیدگی این پروژه تا تقسیم بندی آپارتمان هایش ادامه می یابد که در سه سایز ارائه می شود : 60 متر مربع اتاق مطالعه، 80 متر مربع آپارتمانی دو خوابه و آپارتمان های سه خوابه ی 120 متر مربعی . بوفیل می خواست این افزایش فضای زندگی را به شکلی در اختیار کاربران قرار دهد که از طریق تراس های سقفی، آفتاب گیر، استخر آب و حمام بخار قابل مشاهده باشد، در حقیقت همان فضاهایی که به استفاده ی ساکنان اختصاص دارد .

تونالیته های متفاوتی از رنگ قرمز نماهای بیرونی را پوشانده و بر کنتراست با مناظر پیرامونش تاکید می کند . از طرف دیگر،پله ها و پوسته های حرکتی، با تونالیته متفاوتِ رنگ آبی از آبی آسمانی گرفته تا نیلی و حتی بنفش ظاهر می شوند و بسته به هوا مفهوم این رنگ ها یا با آسمان کنتراست ایجاد می کند یا به شکلی بصری، با آن ارتباطی پیوسته برقرار می کند .

چرا مجموعه ی دیوار قرمز، پروژه ای موفقیت آمیز بود در جایی که دیگر پروژه های مشابه اش برای فراهم کردن حمایت روانی و فضاهای شاد برای زندگی ناکام ماندند؟ شاید این به دلیل انتخاب پر زرق و برق رنگ ها است چرا که کاملا در بافت توسعه لا مَنزِلِنا نشسته است یا شیوه ای که نور طبیعی در هر گوشه از ساختمان از طریق روزنه ها و حیاط ها به درون فضای زندگی نفوذ می کند . شاید هم این راهی برای یک تامل فکری است که معمار به منظور چینش و اداره ی این همه مکعب یکسان درون فضاهای گوناگون و شگفت انگیزی برای فضای عمومی و خصوصی ، به شکلی وسیع و صمیمی طراحی کرده است .

پروژه دیوار قرمز به شکل لابیرنتی توصیف می شود که بر پلان هندسه ی دقیقی بر اساس تیپولوژی صلیب یونانی مطابقت دارد و در این پروژه بازوانی دارد که 5 متر طول دارند . این صلیب ها در برج های خدماتی با هم برخورد می کنند که شامل آشپزخانه ها و اتاق خواب ها است .