این پروژه به نقطه ای که زمین با آب، هم به شکل استعاری و هم فیزیکی مواجه می شود؛ و همچنین قدرت روانی فضای خالی می پردازد. سایت در خلیج حذف شده ی سابق مجاور بارانداز رویال ویکتوریا در لندن شرقی که اکنون به یک بدنه ی نقاشی شده تغییر یافته، قرار گرفته است. لابراتوار با استودیو و محل اقامت برای سکونت سه هنرمند نقاش کامل شده، چنانچه به بخش حیاتی آزمایش و ارزیابی محصولات رنگ روغن و آب رنگ بدل شده است.
این طرح پیشنهادی به تاریخ مادی نادیده انگاشته شده ی سایت پاسخ داده، و بر چگونگی نفوذ مبتکرانه ی نور طبیعی به فضای شدیداً تاریک به گمانه زنی می پردازد. تکنیک های به کار رفته در تاریخ نقاشی به عنوان نمونه نقاشی های سیاه قلم کاراواجیو، بوم های زخمی فرانسیس بیکن و لنزهای محدب استفاده شده توسط نقاشان رنسانس در جذب نور و در بزرگنمایی و کج کردن چشم اندازها الهام بخش طراحی چهار اتاق متمایز برای نقاشی کردن شد.
یک فضا با تولید یک توالی سینمایی یکی شده است. سطح پایینی زمین در یک لنگرگاه خشک و خالی قرار گرفته و به عنوان یک حیات غرق شده، مرکز گرانش برای تمام گذرگاه های به دقت طراحی شده و حجره های بالایی عمل می کند. چنانچه به نظر می آید، استودیو راه های متفاوت کشیدن نور به فضای تاریک را بکار گرفته است.