در یک بازنمایی از آینده ای پسا هسته ای رادیو نوکلئید درون فضایی شدیداً ناسازگار در یک منطقه ی متروکه در نزدیکی بایکونور قزاقستان القا شده بود. قسمت قارچ و قسمت نرم تنان و بخش ماشینی آن بر آن بودند، تا تابش را جذب کنند، و آن را از شهرهای تحت تابش پاک کنند؛ و با آنها در این روند یکی شوند. تولید این گونه ها در تؤام شدن و بازتولید بسیاری از شهرهایی که هم اکنون متروکه شده اند، هدفمند شد.
راه اندازی هسته ی این پروژه شامل یک تعریف برنامه ریزی شده از عواملی است، که توسعه ی فضای داخلی در یک سازه ی ساخته شده را آغاز می کنند. این عوامل سه نسل را یکی پس از دیگری پرورش می دهند، هنگامی که حالت های توسعه ی نائل شده را تعریف می کنند. تمام نژادها اجدادشان را در یک حلقه ی خود- مطلع ردیابی کرده، و زمانی که همه ی آنها با نسلهایشان یکی شدند، متوقف می شوند. و سرانجام در یک وضعیت نهایی که هندسه ی کاشته شده تغییر شکل پیدا می کند، به اوج خود می رسند.
این کارگاه یک عقیده ی نامعمول بر پایه ی انجام عملی کار بر اساس ایده ی ابژه محور را معرفی می کند. ایده ی ابژه محور یک پارادایم جدید در فلسفه، فیزیک، برنامه ریزی کامپیوتری و تئوری انتقادی معاصر است، که می تواند به عنوان فرایند برنامه ریزی یک سیستم از تعامل اشیا با هدف حل یک برنامه ی خاص درک شود.
این روند با تفکر و طراحی معاصر که اشیا را به عنوان توده یا اجتماع بخش ها و قطعه های کوچکتر می بیند، در تضاد می باشد. در ایده ی ابژه محور اشیا جدید از بوم شناسی متعاملِ اشیا ناهمگن و متعدد به واسطه ی یک فرایند از شکل گیری یا محاسبه ایده ها و سازه های شدیداً متناقض و متفاوت که می تواند بدون منتج شدن به یک کولاژ نامتجانس به یک شی بدل شود، پدیدار می شوند.