این فضا فقط یک فروشگاه نیست. فانتزی است، که هرکسی باید در آن یک طبقه برای خودش پیدا کند. در اصطلاح L’Eclaireur، خریداران در جایگاه مهمان قرار دارند، و به واقع پذیرای اعضای کارکنان می شوند. این خوشامد گویی با آرزوها و علایقشان مطابقت دارد. مهمانان یک بازدید شخصی را در کشف کالاهای آشکار مطرح می کنند. اینجا در یک محیط خرده فروشی که امکان دارد، به شکل طبیعی کالاها برجسته شوند. بازدیدکننده یک نقش ممتاز در کنش پرده برداریی خود بازی می کند.
بیش از دو تُن تخته های چوبی بازیافتی، مقوا و صفحات چاپ شده ی آلومینیومی در شکل گیری تصویر این بوتیک زنانه ی موسسه ی طراحی لباس تحویل داده می شود. به شکل تناقض آمیزی این فضا بی وزن به نظر می رسد. فضای داخلی به عنوان محیط دیوارهای مجسمه وار در پی پوشش فضا تصور می شود. گرچه ترکیب مصالح بازیافتی وجوه نهایی این دیوارها یک جنبه ی لوکس خیره کننده به فضا بخشیده است. این تأثیر صرفاً بصری نیست، بلکه لمس کردنی می باشد. و بازدیدکنندگان را اولین بار بی توجه نشان می دهد.
به مثابه یک فضای صمیمی این مغازه از کدهای طبیعی خرده فروشی تخطی کرده است. بازدیدکننده توسط مسیرغیر متعارف آشکارسازی یا ناآشکارسازی تعمدی کالاها نسبت به فضا کنجکاو می شوند. هر قطعه ی طراح یک طبقه ی منفرد است، که در انتظار جایگیری در قفسه های منفرد به همراه اموال از دست رفته یا قطعه های هنری می باشند.
در طول مسیر بازدیدکنندگان، هر ناحیه در فضای کلی گرچه در اجزا همسان، اما در اتمسفر فضایی از طریق بافت دیوار و نور محیط متفاوت هستند. در انتهای مسیرِ بازدیدکننده مخاطب وارد فضای پشتی می شود، جایی که ظاهراً هیچ محصولی آشکار نیست. و تنها فضا توسط گنبد آسمان و ویدئو- اینستالیشنی که مؤکد بر این امر می باشد: در اینجا همه چیز ادامه دارد، روشن شده است.