هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاری است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد آورد.
طرح فعلی [ بازسازی زمین صفر، در این خبر]، تحت پلان جامع گسترده ی دانیل لیبسکیند، شامل برج آزادی، بنای یادبود، ایستگاه حمل و نقل عمومی، امکانات فرهنگی و ساختمان های اداری ست. نظر شما در مورد نحوه ی کار کردن تمام این اجزا با هم چیست؟ به طور صوری در ارتباط خواهند بود؟ و یا از لحاظ برنامه ریزی؟
این اجزا با هم کار خواهند کرد. از لحاظ برنامه ریزی، صحیح و درست خواهد بود. از لحاظ صوری، به نظر می رسد که تقلیدی منزجر کننده اند و نمی توانند به خوبی با هم تعامل داشته باشند. لیبسکیند این رقابت را عادلانه پیروز شد و بسیار عالی خواهد شد اگر ایالات متحده به طرح برنده ی وی احترام بگذارد. این طرح به چیزی بیشتر از یک طرح جامع در نظر یک طراح بدل خواهد شد. روند کار بسیار سریغ اتفاق افتاد. این یک فرصت از دست رفته است که باید همچون یک حالت پیچیده دیده می شد.
به نظر شما، موثر ترین عنصر طرح کدام ست؟
بخش کالاتراوا ( در این خبر ). طرح او، کارآمدی زیرساخت ها را نشان میدهد و به نظر می رسد او این چشم انداز را به خوبی مدیریت می کند.
شما فکر می کنید که این طرح، یادبود مناسبی از حادثه 11 سپتامبر ( در این صفحه ) خواهد بود؟
خیر، مسلما نخواهد بود. این یک فرصت برای تولید معماری همراه با ارزش های فرهنگی بود، اما اکنون بسیار اقتصادی شده است. طرح لیبسکیند خوب بود، اما این چیزی نسیت که در حال انجام می باشد.
احساس می کنید که این طرح در ساختار بافت کم بخش کم ارتفاع منهتن مناسب است؟ آن ها می خواهند بستر شهری را مرتفع کنند؟
این طرح بسیار محافظه کارانه است.
معماری، در پایان، پیرامون فرهنگ است. به این فکر کنید که این طرح در اروپا چگونه می توانست باشد؛ مطمئنا با قانون های کمتری از توسعه دهندگان و بازارهای تجاری اجرا می گشت. این پروژه، فرصتی برای ایده پردازی به یک شهر و یک فرهنگ بود. فرصتی استثنایی برای گرد هم آمدن نیروهای فرهنگی و نمایش آنچه یک شهر می تواند انجام دهد؛ آنچه معماری می توانست در این بستر انجام دهد و آنچه کشور می توانست محقق نماید. دانشگاه ها و موسسات می بایستی شرکت داده می شدند؛ بحث های جالبی را به این دلیل از دست داده ایم.
نظر خاص دیگری ندارید؟
اکثر مردم در جهان معماری، دیدی انتقادی دارند. این طرح، اشتباه لیبسکیند یا اس او ام نخواهد بود. این پروژه نشان می دهد که وضعیت فعلی قانون و نظم و مفهوم این حرفه در کنار هم نخواهند بود. این پروژه سرشار از علایم و نشانه های این موضوع خواهد بود.