نیک بِنِر : هدف از این پروژه کشف رابطه نظام مند و سیستماتیک بین رشد و مصرف بود . معماری با ایده تبدیل شدن یک سیستم به سیستم دیگر ، به وسواس تبدیل شده است . علاقه من در این سوال نهفته که ، چگونه سیستم ها می توانند هر یک را در بر گیرند و حتی یکدیگر را مصرف کنند تا یک شرایط جدید به وجود آورند . این پروژه به بررسی یک سیستم آرماتور و سیستم پوستی می پردازد که در آن آرماتور ، پوسته را به منظور تکثیر خود می رباید ، پوسته به نوبه خود مانند یک نتیجۀ رشد ، تجزیه و بازسازی می شود . این خانه در یک حالت ثابت از رشد و خود مصرفی ، یک همنوع خوار cannibal می شود . طراح در هنگام کار و پیشرفت این پروژه ، چیزهایی که می خوانده ، می شنیده و می دیده از این قبیل بوده :

sylvia lavin, jeff kipnis, ben van berkel, the rolling stones, classified, notorious big, zombie movies, the hbo series “john adams”