هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاری است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد آورد.
پیتر وگنر، هنرمندی امریکایی ست که در کالیفورنیا مستقر ست و از دانشگاه ییل فارغ التحصیل شده است. او که با رسانه های متعددی همکاری دارد، مجموعه عکس های خود را در موزه های برتر و معروف دنیا به نمایش گذاشته است. مجموعه ی تازه ی او " ساختمان ها، سازنده ی آسمان " در حال حاضر در موزه ی جان پل گتی در لوس آنجلس و پیش از آن، در موزه هنرهای معاصر شیکاگو و موزه هنرهای مدرن سانفرانسیسکو به نمایش در آمده است. این مجموعه ی منحصر بفرد در سال 2012 نیز به صورت یک کتاب، منتشر گشته است.
رابطه ی شما با معماری چگونه است؟ به عنوان یک عکاس، چه چیزی شما را به سمت معماری کشیده است؟
من به کل کلاژ شهری که محیط زیست اطرافمان را می سازد و بیشتر از آن، به محیط های ساخته نشده، علاقه دارم. مکان هایی که معماری در آنجا وجود ندارد یا آن جا را رها نموده است. آیا راهی برای ساخت این هیچ در یک عکس وجود دارد؟
کارتان را توصیف کنید .. چه کسانی مشتری شما هستند؟
من در کنار طیف گسترده ای از رسانه ها کار می کنم. بیشتر کارهای من فی نفسه، عکاسی نیستند اما در عین حال، عکاسی به تمام آن ها شکل می دهد. به عنوان یک هنرمند، مشتری اصلی، خودم هستم. این من هستم که کارهایم را می خواهم و هنوز برای خودم قهوه می خرم.
هدف شما در هنگام عکس گرفتن از ساختمان ها چیست؟
من علاقه مند به نوع خاصی از هیچ هستم. برعکس، تنها راه تجربه ی این نیستی، کادر بندی صحیح و بسیار دقیق آن است.
تفکرتان، در مورد حضور مردم در عکس های شماچگونه است؟ آیا این امر که ساختمان مورد استفاده باشد مهم است؛ یا خود ساختمان اهمیت بیشتری دارد؟
ساختمان ها، آسمان را می سازند و توسط همه در هر زمانی مورد استفاده قرار می گیرند. مردم از میان آن ها می گذرند. هواپیماها، پرندگان و فریزبی ها از میانشان به پرواز در می آیند و ما آن ها را استشمام می کنیم.
کدام قطعه از تجهیزات تان، بیشتر مورد علاقه شماست؟
لنز چشم هایم! جهان، مسحور کننده است. حتی اگر بر روی چیزی متمرکز نشوید، سحر آن بیش از حد است.
تنها کار می کنید؟
هیچ شخص دیگری را با علاقه ی خاص خودم پیدا نکردم: ایستادن در میان یک تقاطع بسیار شلوغ، نگریستن به داخل لنزهای مختلف، در حالی که تاکسی ها و کامیون ها بوق می زنند و می خواهند مرا به زمین بیاندازند.
زمانی که عکس هایتان را در وبسایت ها و وبلاگ ها میبینید، چه احساسی دارید؟
خوشحال می شوم. این شهر و این ساختمان ها به همه تعلق دارند. اجاره این ها رایگان است و چشم اندازها شگفت انگیزند.