موضوع بت وارگی (فتیشیسم) حول مد یا فشن می چرخد. ادلکورت مدیر سابق آکادمی طراحی ایندهوون بررسی و کاوشی را در طراحی که با فتیشیسم انسان ترکیب شده، و از طریق کلاه، شکم بند زنانه، پیش بند، نقاب، کلاه گیس و عصا هدایت می شود، سازماندهی کرده است. مضمون این نمایشگاه فتیشیسم در مد است. در کتابی که کیفیت های فتیشیستی آثار طراحانی چون آیریس ون هرپن، په په هیکوپ، فورمافانتاسما و الکساندر مک کوئین را بررسی می کند.

طراحان در مجموعه ای از مقالات و مصاحبه ها که شامل مشارکت آندرا برنزی، والری استیل و فی توگود می باشد، تحلیل شده اند. به منظور نشانه ی انتشار کتاب، در اینجا ما یکی از مقالات اصلی - قطعه ای که مؤسس دوسالانه فلیپ فیمانو در آن به آثار طراح هلندی برت هس نگاهی می اندازد - چاپ مجدد کردیم. آثار برت هس واجد بیشترین ماهیت لمسی و بصری است. او در ابتدا زمانی که در آکادمی طراحی ایندهوون مشغول تحصیل بود، پارچه ها را وارسی کرد. جایی که یک مجموعه از مصالح را به تقلید از لایه های بیرونی پوست حیوانات، از گونه های ناآشنای دوگانه به همراه یک فیلم خاطره انگیز که به شکل درخشانی از مفاهیم زندگی گرفته شده، تولید می کند.

پس از گذشت شش سال هس یک فهرست قابل توجه از آثار ی که وصله ،گشاد ، تنگ و خراشیده شدند، را در رابطه با بدن انسان توسعه داد، و در این راستا با کسانی چون لوسی مک ری، نیک نایت، لیدی گاگا، آیریس ون هرپن، والتر ون بیرنداک و ماگلر مشارکت کرد. در سال 2013 او جایزه ی چرافل استیچتینگ را دریافت کرد. موضوع آثار هس بررسی نیمه حرفه ای با بیانی متفاوت می باشد. در جایی که تکنولوژی انسان و شی را ترکیب می کند...زمانی که ما موادی را بر تن می کنیم، و به بیان هس به یک موجود جدید اما کاملاً منطقی بدل می شویم.

به عقیده ی هس بدن ما به شکل فزاینده ای به یک صحنه برای تکنولوژی تعاملی و حساس بدل شده است. و به طور مداوم در معرض رابطه ای صمیمی با متریال که بر روی پوست ما می باشند، قرار می گیرند. نکته ی جالب توجه در این مورد برای من ترکیب پوست وماده است. با استفاده از یک متریال بر روی بدن که خود بدن نیست. اما ساخت آن می تواند ممکن باشد. من یک تنش میان بدن و ماده تولید کردم. کف آلود، عرق آلود و مولکولی گونه هایی از سطوح می باشند، که هس در رابطه با تماسی گروتسک وار و خوفناک تولید کرده است. او توضیح می دهد که در تلاش برای یافتن یک تعادل بین زیبایی و انزجار یا وحشت می باشد.

من فکر می کنم، جهت تیره تر زیبایی محدودیت کمتری دارد، زیرا بررسی نشده است. و این برای من جالب توجه بود، که به مخاطبانم آن را به واسطه ی استفاده از طراحی، فیلم ، عکاسی و اینستالیشن نشان دهم. هس مسیرهای مأنوسی را برای منسوجاتش در رابطه با مخاطبانش یافته است. و در آثار 2012 با استودیو می پاپ آپ حتی توانست برخی از آنها را به فرایند ساخت برساند. اگر هس در پی شکار حس بساوایی چشم انداز طراحی را تغییر دهد. او قطعاً در مسیری صحیح قرار گرفته است. او یک گفتمان جسمی و جنسی درباره ی آینده ی بافتهای هوشمند گشوده است. هس موادی را در نیازهای اولیه و حس درونی ما از لمس کردن معرفی می کند ، و نشان می دهد، که ساخت در ابتدا نیاز دارد، اغوا کند، تا قبل از اینکه بخشی از ما شوند.