یک موزه مستند از سکوب خونین میدان تیان آن من پکن در سال 1989 در هنگ کنگ افتتاح گشت و جمعی از روزنامه نگاران، بازدیدکنندگان و معترضان را به افتتاحیه خود فراخواند.

در این سال، پس از هفته ها تظاهرات خواستار آزادی و مبارزه علیه فساد دولتی توسط معترضان غیر مسلط که توسط دانشجویان رهبری می گشتند، نیروهای نظامی و امنیتی چین، صدها و شاید هزارها نفر را در این میدان کشتند.

چاک یان، قانون گذار و رئیس اتحاد حمایت از جنبش های دموکراتیک میهنی در چین، می گوید: " پس از 25 سال انتظار، این موزه بالاخره باز گشته اشت. " این گروه، موزه ی 4 ژوئن را هدایت و رهبری می نمایند.

هر ساله، مراسم یادبودی توسط گروه های سیاسی برای سرکوب نظامی آغاز شده در نیمه شب 3 ژوئن برگزار می گردد. صبح روز 4 ژوئن، ویدئوهای خبری، سربازانی را نشان دادند که به تظاهرکنندگان شلیک می کردند و تانک هایی که اطراف میدان را پوشانده بودند.

سخنران مراسم افتتاحیه، پیش از آنکه ده ها خبرنگار و بازدیدکننده، به داخل سالن 800 متری موزه راه یابند، می گوید: " این موزه نشان دهنده ی پشتکار ماست و ما آن را به شهدایی که جان خود را برای دموکراسی قربانی کردند، تقدیم می کنیم."

متصدی موزه، اندرو لم گفته است که این موزه، مجموعه ای ست از بیش از 100 اثر هنری، 16 هزار عکس، 33 میکروفیلم و صدها کتاب و مجله که این سرکوب و جنبش دانشجویی را مستند ساخته است. این آثار، به صورت بخش های جداگانه در ماه های آینده، به نمایش گذاشته می شوند.

این موزه همچنین، برای اولین بار، ویدئوی مصاحبه های انجام گرفته با والدینی که فرزندهایشان را در این کشتار از دست داده اند، را به نمایش گذاشته است.

در حدود 20 گروه طرفدار پکن، که خود را " حقیقت 6.4 " می نامند، در خارج از ساختمان موزه، به اعتراض پرداختند. این معترضین، معتقدند که این تحادیه، " تمام حقیق را بازگو نمی کند" و معتقدند سربازان و ناظران در میان صدها مرده بودند و مقامات مجبور شدند که " گروه کوچکی از دانشجویان را که خواستار سرنگونی دولت بودند" را عهده دار و حذف نمایند.

چین از ثبات سیاسی و رشد بسیار وحشتناک اقتصادی این کشور در دهه های پس از سرکوبی 1989 جهت توجیه ضرورت خونریزی استفاده می کند؛ در حالیکه مخالفان سیاسی و قربانیان این قتل عام ها به شدت کنترل می شوند.