در واکنش به روند سریع شهرنشینی در شهرهای ویتنام، معماران وو ترانگ نیا، نمونه ای از یک خانه را طراحی کرده اند که این رویه را معکوس می نماید. این خانه مسکونی که سعی می کند ساکنانش را با محیط طبیعی اطرافشان دوباره، مرتبط نماید در منطقه مین چی هو ساخته شده که تنها بیست و پنج هزارم درصد از سطح آن را فضای سبز تشکیل داده است.
این طرح که از پنج حجم بتونی تشکیل شده است؛ با نام " خانه ای برای درختان " شناخته می شود و با داشتن لایه ای ضخیم از خاک در بالای آن، می تواند همچون یک آبگیر، آب واحد خود را تامین نموده و از خطرات ناشی از وقوع سیل نیز جلوگیری نماید.
سایت این طرح که در یکی از پر جمعیت ترین مناطق پایتخت ویتنام قرار گرفته است؛ یک بلوک محصور می باشد و تنها دسترسی آن از یک خط پیاده رو تامین می گردد. جهت کاهش اثرات کربنی طرح و همچنین کم نمودن هزینه های ساخت و ساز که در مجموع 156 هزار دلار بوده، در سراسر روند طراحی و ساخت از متريال های طبیعی و محلی استفاده شده است. دیوارهای خارجی بنا، با بتونی با قالب های بامبو در محل پروژه ساخته شده اند و دیوارهای داخلی با آجرهای محلی ویتنام پوشش داده شده اند.
در ساختار غیر متداول سایت خانه، این پنج حجم بتونی در اطراف یک باغ مرکزی اصلی قرار گرفته اند و باغ های کوچک و به هم پیوسته ای را ایجاد نموده اند. در طبقه همکف، درهای شیشه ای گسترده و پنجره های متحرک بزرگ طراحی شده اند تا از تهویه مناسب و نور کافی هر قسمت از این خانه ی مسکونی، اطمینان حاصل گردد؛ در حالیکه حریم خصوصی و امنیت ساکنین نیز حفظ گردد.
بخش های عمومی خانه همچون کتابخانه و اتاق غذاخوری در طبقه همکف قرار گرفته اند؛ در حالی که قسمت های خصوصی مانند اتاق های خواب و حمام ها در طبقه بالاتر واقع شده اند. تفاوت نامحسوس فضاهای داخلی و خارجی در سطح پایین، حیاط مرکزی و باغ های کوچک اطراف آن و سایه های درختان روی بام، به بخشی از فضای زندگی منحصر بفرد طبقه همکف این خانه بدل شده اند.