حضور رسمی این اتومبیل در شوی موتور جنووا 2014 در مارچ، موجب شد، که استفاده از لیموزین اسپورت در جاده های عمومی به شکل رسمی توسط تاو ساد در مونیخ تصویب شود. این اتومبیل از یک بدنه ی جدایی ناپذیر با شاسی با ترکیبی از ساختارهای فیبر- کربن ساخته شده است. چهار صندلی الکتریکی و هوشمند این ماشین درب های معلق را به رخ می کشند، و با یک ایده ی نوآورانه ی مشتق شده از قطار با چهار موتور الکتریکی شاخص می شوند.
چنانچه نیروی خود را از نانوفلوسل، یک سیستم جریان قدرت الکترولیت که با اصول کاهش جریان سلولی کار می کنند، و در سال 1976 برای ناسا و برنامه ی فضایی آمریکایی تولید شده، بدست می آورد. به لطف این تکنولوژی این وسیله یک محدوده ی رانندگی تا 600 کیلومتر را ارائه می دهد، و منحصراً توسط آب شور نیرو می گیرد، و با موتور 912 اسب بخار تجهیز شده است.
این اتومبیل فوق العاده ی ای وی به سرعت 380 کیلومتر در ساعت می رسد. یک موتور 2.25 متری با پهنایی بیش از 2.2 متر و با ارتفاع 1.35 متر سنجیده شده است. طراحی بدنه ی خارجی این ماشین همراه با خطوط هماهنگ و خط سقف از پنجره ی اتومبیل در میان طول کامل این اتومبیل گسترده شده، و قسمت عقبی ماشین را تندیس گون کرده است.