توجه شما را به مجسمه سوم، مرد کتابخوان، در تصویر (۳) جلب می کنیم. بین دو مجسمه قبل، نوعی تنش وجود دارد ولی با مطرح کردن مجسمه سوم، یعنی شخص در حال مطالعه، کمی به این چیدمان آرامش بخشیده شده؛ چون او به تعامل آن دو نفر دیگر توجهی ندارد. در دست او کتاب بوده که نوعی سمبل تفکر است. او زیر درخت، نشسته و به آرامی کتاب می‌خواند و به این ترتیب اختلاف و تنش بین دو مجسمه دیگر را کاهش می دهد.
در ابتدا این مجسمه، کتاب واقعی در دست داشته که چون مردم آن را می بردند، مدیریت آن را با کتاب برنزی جایگزین کرده است (تصویر ۴). هدف دیبا این بوده که اگر خواستند، کتاب را ببرند. این‌ها کتاب‌های ارزشمندی نبودند، بلکه کتاب‌های کیلویی در انبار فرهنگسرا بودند و وقتی یکی را می بردند، آن را جایگزین می کردند. هدف این بود که با تعبیه یک کتاب واقعی، مجسمه به واقعیت زندگی نزدیک‌تر شود؛ در حالی که در شرایط فعلی، این مجسمه مرده و زندگی از او گرفته شده است.
چیدمان این سه مجسمه با هم و به شکل اولیه، مفهوم مورد نظر دیبا را القاء می‌کند و به کار ارژینال تناولی – دیبا، زندگی می بخشد (تصویر ۵). با جابجایی مجسمه "مرد خوابیده " به لبه باغچه، این چیدمان هنری به کلی "کن فیکون" شده و پیام هنری آن تخریب شده است. کسانی که به هنر آگاهی دارند، خوب می‌دانند که چیدمان هنری را نمی‌شود عوض کرد و این امر، پیام نهفته در اثر هنری را تخریب می کند
... ادامه دارد
اتووود پیش از این، در این خبر به بخش اول از نقدهای کامران دیبا پرداخته است.
اتووود پیش از این، در این خبر به بخش دوم از نقدهای کامران دیبا پرداخته است.
اتووود پیش از این، در این خبر به بخش سوم از نقدهای کامران دیبا پرداخته است.