معماران کزو زگرس، در ورودی پارک ملی دِل پین در شیلی، پروژه هتل تورس پاتاگونیا را به اتمام رسانده اند. این ساختار که بر روی ساحل دریاچه سارمینیو قرار گرفته است؛ پیش درآمدی بر توده ی رشته کوه ناهموار پشت سر خود، محسوب می گردد. این پروژه، که همچون برآمدگی ای بر گرفته از توپوگرافی منطقه می باشد و به جای تضاد با محیط زیست اطراف خود و حجمی عمودی، بر روی زمین و به صورت افقی امتداد یافته است.
به همان اندازه که محیط این منطقه، تحت تاثیر میزان باد و نحوه ی وزش آن می باشد؛ معماران کزو زگرس، این هتل را چون یکی از این تپه های شنی متصور شده اند و به نظر می رسد که هتل، یکی از تپه های محیط طبیعی می باشد و طبیعت، فسیلی دریایی را به جای گذاشته است. این ساختار که تماما با چوب شسته پوشانده شده است و با درخشش نقره ای خود، ظاهری همچون خانه های چوبی قدیمی پیادا نموده است.
در فضاهای داخلی، بخشی که به اصطلاح گرم خوانده می شود، شامل فضاهای صمیمی می باشد و در ارتباط با مسیرهای داخلی و راهروها قرار دارد و در تضاد کامل با بخش استراحتگاه هتل پدیدار می گردد. .