تحت شمول مدرنیسم سخت آیین hardcore modernism وجوه زیبایی شناسانه قویا به واسطه گزاره های سرراست و صریح تبیین می شوند. در معماری سخت آیین معاصر، این اشکال نیستند که در قالب مانیفست ها می نشینند، ان ها خود به مانیفست بدل شده اند.
هیچ متن دکترینالی برای معماری معاصر وجود ندارد. معماری معاصر از نظر بصری خود را به کمک مدرنیسم و تفسیرهای متعدد از ان سوخت گیری و بازْسوخت گیری می نماید، معماری معاصر از طرح های اجرا نشده و نامتعین لوکوربوزیه، میس ون دروهه، الکساندر وسنین، ال لسیتزکی و ایوان لئونیدف الهام می گیرد و یوتوپیاهای اجتماعی مد نظرش را در بازتفسیر کلود نیکولاس لدوکس و اتین لویی بوله پی می گیرد، معماری معاصر استراتژی های منسوخ شده دهه های گذشته را بازیافت می کند و به طرح واره هایی چنگ می اندازد که برامده از شرایط کاملا متضاد اقتصادی، سیاسی و تاریخی اند.
در معماری معاصر اشکال بی وقفه و بی تفاوت نسبت به پیرامون تکرار می شوند، چه در زمین های خشن و خالی از سکنه خاورمیانه باشد، چه در زمین های مملو از درختان بامبو در اسیا باشد و چه در مناظر تخت هلند باشد و چه در بستر سنگ ســـــخت نیویورک باشد.
هدف نهایی مدرنیسم در معماری که همانا فائق امدن بر جهان به واسطه انتزاع و تکرار بوده است، نهایتا حادث گردیده، البته در قامت استروئیدها. ساختمان های مدرن در هم پیچ خورده، خم می شوند و در یکدیگر ذوب می گردند، اما در واقع ان ها تجسم مطلق شبیه سازی های نرم افزاری و مدل های اسفنجی هستند.