آنیش کاپور با نمایشگاه دیسنژن به ایتالیا برگشته است تا اینستالیشنی خاص را در فضای گسترده ی بخش سابق فضای سینما و تئاتر گالری سن جیمینیانو ایتالیا جای دهد. در میان مجموعه ای از مجسمه های جدید از مرمر، مجموعه ای از آثار فولادی و بزرگ مقیاس و آثاری فایبرگلاس، این اینستالیشن در محوطه ی اصطبل قرار دارد و نمایشگاه نام دیسنژن را از این موضوع گرفته است.
این اینستالیشن که پیش از این در بی ینال کوچی موزیریس در هند ارائه شده بود، حفره ای به ظاهر سیاه از آب تیره ی در حال چرخش است که در کف قرار گرفته و گویی بیننده ی خود را به ورطه ی شوم خود می کشاند.
کاپور پیرامون رابطه ی میان احساس پر و خالی بودن می گوید: "من همیشه به آن [خالی] فکر می کردم... به عنوان یک فضای انتقالی، یک فضای میانی. من به عنوان یک هنرمند همیشه به لحظه ی بسیار اولیه ی خلاقیت علاقه داشته ام، به لحظه ای که در آن همه چیز امکان پذیر است و هیچ چیز در واقع اتفاق نیفتاده است. این فضای تبدیل شدن است." آثار کاپور، مفهوم کانسپت مجسمه سازی در هنر را گسترش داده است.
این نمایشگاه شامل مجموعه ای از تندیس های جدید از مرمر می باشد که حجاری های بسیار با کیفیت در حجم هایی سنگی می باشد. با دعوت از بیننده ی اثر برای انعکاس رمز و راز زمان دفن شده در میان فرم ها، این توده های سنگی به طور همزمان احساس ابدیت را منتقل می کنند؛ در حالی که کیفیت شفافیت آن ها، حس گذار از نقاشی به مجسمه سازی را تقویت می نماید.