پیتر زومتور در سال 1993 برای طراحی موزه و مرکز اسناد هولوکاست ـ موزه توپوگرافی ترور ـ واقع در مرکز قبلی گشتاپو در برلین دعوت شد. او سختی افریدن معماری در چنین محوطه تاریخی را اینگونه توصیف می کند:"تمام انچه اتفاق افتاده به ذهنم هجوم می اورد. این جا مرکز انهدام بوده است، نمی توانم کاری کنم، اخر چگونه می توان در این جا فرمی یافت؟"
پیتر زومتور خلاف امد تمام معماران پیش از خودش، به جای تاکید بر گزاره های قلمبه سلمبه، تصمیم گرفت ناتوانی اش برابر استعداد موحش مستتر در حافظه سایت را معماری کند، او تصمیم گرفت ساختمانی طراحی کند با "هیچ معنا و شرحی"، ساختمانی که او طراحی کرد ابداع ساختمانی بود با ساخت خالص.
اگرچه طرح زومتور به عنوان طرح برنده پذیرفته شد اما ساخت و ساز این بنا در سال 1994 متوقف شد و ساختمانی با هسته مرکزی بتنی برای یک دهه خالی باقی ماند. زمانی که هزینه ساخت دوباره مهیا شد، تغییرات سیاسی موجب شد، فراخوان جدیدی برای مسابقه اعلام گردد. مسابقه ای که عملا به تخریب انچه زومتور در حال ساختش بود منجر شد. اگرچه ساختمان تخریب شد، اما ایده ساختن در یک محوطه تاریخی از میان نرفت. همانگونه که خود پیتر زومتور می گوید:
"ایده ها گم نمی شوند. وقتی شما چیزی را پیدا می کنید و بر ان موکد می شوید، همیشه بدان فکر می کنید."
این ایده بعدها دوباره برای زومتور احیا شد، وقتی که از او خواسته شد یادمان استیلنست در نوروژ را طراحی کند. یادمان برای زومتور "بنایی است بی معنا که هیچ شرحی از ان برنمی خیزد."