تندیس های اولیه وی با همکاری تام نیل از مفرغ ساخته می شدند و تعدادی از آنها قیمت های قابل توجهی داشتند؛ مانند "جام هزاره"، همراه با کریستوفر لاورنس، برای شرکت محترم پیتروز، یا "دو پلاک یادبود" برای موزه قایقرانی در هنلی به مناسبت افتتاح آن توسط ملکه. زمانی که برای دریافت کارمزد تندیس هایی به وجود آورده، بسیار تحت تاثیر کارفرما، جزئیات درخواستی و نظراتشان بوده است. در حالی که کارهای شخصی او اصیل، طبیعی و برگرفته از محیط های انسانی و اصول فیگوراتیو است.

او برای بیش از 4 سال تنها با برنز کار کرده است. تندیس های ویکهام عمدتا به همان اندازه منحصر به فردند که تکنیک کار خودش بخاطر عدم بکارگیری قالب یکپارچه چندان معمول نیست. معمولا با کشیدن مدل کارش آغاز می کند و سپس مدل مومی نیم تنه یا سردیس را می سازد. قالب ها می توانند از پلاستر یا گچ ساخته شوند و سپس موم مایع داخل آنها ریخته شود. پس از تنظیمات، او تمام جزئیات حیرت آور را با موم اضلفه می کند تا تندیس های بی نظیری ساخته شود که بسیار هم متقاضی دارند.

ویکهام کار خود را این گونه معرفی می کند: "نقطه آغاز کارم صورت انسان و ایده بدن هایی اسطوره ای بود و مغز تقسیم شده مرکزیت طرحم را شکل می دهد و اعتقاد به اهمیت اساسی هنرهای تجسمی در انسان بودن دارم. طرح های اولیه ام را با گل شکل می دهم، سپس در طول روندی پیچیده در نهایت به مجسمه برنزی می رسم. برخلاف بیشتر تندیسگران، من قالب کار را با برنز می سازم که به من اجازه می دهد تا این پروسه خلاقانه پیش برود. بنابراین طرح گلی اولیه صرفا نقظه آغازی برای کار است، که در طی ساخت تغییر می کند، در مرحله کار با موم گسترش می یابد و مجدادا با برنز قابل گیری می شود. هر مرحله شکل یافته و تغییر می کند سپس در کار مشخص می شود. من از شانس و تصادف استقبال می کنم تا بخشی کم نشدنی از واقعیت (و در حقیقت زندگی) تندیس ها را شکل ببخشند و به همین جهت برای تولید زیبایی واقعی و پایبندی به چهره و بدن انسانی ضروری به نظر می رسند که تمام کارهای مرا، حتی زمانی که استعاره های انسانی و طبیعی ظاهرا ناهمخوان به چشم می آیند، به هم متصل می کند."