ارو سارینن بر این باور بود که معماری باید انعکاسی از هویت مشتری و ملزوماتی باشد که به بهترین وجه ممکن بر بستر طبیعی معماری قرار می گیرند. استحکام خصیصه ی اصلی محصولاتی بود که مجتمع ماشین آلات کشاورزی، دیر و شرکا، اقدام به تولید آن ها می کرد. از این رو، سارینن فولاد را به عنوان ماده ای جهت بیان این استحکام به کار گرفت. شمای پیشنهادی وی سه هدف عمده را دنبال می کرد: حداکثر کارایی فضا برای توسعه ی آتی شرکت از طریق ایجاد یک پلان منعطف، خلق محیطی آرام، و برگردان خصیصه ی محصولات دیر و شرکاء به زبان معماری.

پلان مرکزی مستلزم تسهیلاتی بود شامل ساختمان اداری، و سالن نمایش و سالن اجتماعات بزرگ، یک ساختمان مهندسی و طراحی، که در قعر یک آکبند مشجر در فضایی به وسعت 242 هکتار قرار می گرفت. هر بخش برنامه عبارت از سازه مستقلی بود که در عین حال به واسطه شیشه و فولاد به سازه دیگر مرتبط می شد. پلان عظیم سایت، که در امتداد محور شمال – جنوب قرار داشت، جنبه ی شبه کلاسیکی از معماری سارینن را در معرض دید قرار می داد، نوعی جهت گیری که خبر از طراحی های بعدی وی نیز می داد.

ساختمان هشت طبقه ی اداری به دریاچه ای مصنوعی، که بر بالای یک راه پیچ در پیچ ماشین رو قرار دارد، مشرف است. در طبقات تحتانی، یک رستوران برای استراحت مشتریان دائمی تدارک دیده شده که با نشستن در آن می توانند نگاه شان را به چشم انداز زیبای پیرامون بدوزند و لذت ببرند.

بازدیدکنندگان از محوطه ی پارکینگ به ساختمان اصلی نزدیک می شوند و در امتداد محور شرقی – غربی به سمت فضای سرپوشیده ای نزدیک و از آن طریق به سالن نمایشگاه وارد می شوند که تراکتورهای سبز و زرد در کنار محصولات دیگر کارخانه در داخل آن در معرض دید نهاده شده اند. از اینجا پرسپکتیو طویل شاهراه اصلی مجتمع اندازه و ابعاد آن را مشخص می کند. این نقطه ی اتصال مرتفع به طبقه چهارم ساختمان اداری منتهی می شود که فرم یک سکوی معلق را یافته و کسانی که بر روی آن ایستاده اند امکان می دهد تا در تماس نزدیک با طبیعت واقع شود.

سارینن با توجه به این هدف بود که با استفاده از کرکره های فلزی آفتاب گیر دست به استفاده ای ابتکاری از همه ی نماها زده است. این جزئیات فولادی مفصل که بدون ایجاد مزاحمت در استفاده ای ناظران از مناظر اطراف بیش از %90 نور مستقیم خورشید را رفع کرده، راه دیگری است برای فراهم ساختن امکانی برای ساکنان ساختمان تا از طبیعت پیرامون لذت ببرند.

جنس فولادی که معمار برای توصیف تصویر عمومی از شرکت دیر و شرکاء به کار گرفته حائز اهمیت فراوان بوده است؛ ساختمان به قول سارینن، "ساختمانی است جسور و رک، که در آن از فلز به نحو مقتدرانه ای استفاده شده است". انتخاب نهایی فولادی بود که "اگر رنگ نخورد، سطح زنگ زده ای ایجاد می کند که به عنوان لایه ی محافظ فولاد عمل خواهد کرد". نتیجه ی طراحی ایجاد تعادل غیرمعمولی شد میان سبکی شیشه و جرم عظیم فرم ساختمان.