تصویر "شهر عریان" از گی دبور، در سال 1955 مثالی از یک نقشه وحدت جَوی از شهر است که بر اساس ایده های جنبش بین المللی موقعیت گرایی شکل گرفته است. این نقشه پاریس را به بخش های مختلفی تقسیم می کند که برخی از مردم به عنوان منطقه های متمایز (همسایگی ها) آن ها را تجربه می نمایند.

فاصله ی دهنی احساس شده میان این بخش ها در گسترش قطعه های نقشه قابل مشاهده شده است. این سرگردانی به هر فرد اجازه می دهد تا با شناور شدن یا رانش ( در متن اصلی کلمه ی فرانسه dériver به معنای راندگی استفاده شده است) نقشه ی خود از واحدهای متحد ناپیوسته از یک شهرِ مشخص را کشف کند. فلش های قرمز، شایع ترین و پرتردد ترین راه های ارتباطی میان جزایر این شهر آرکیپِل (جداشده توسط جریان ترافیک موتوری) را نمایش می دهند.