طرح پیشنهادی "Rewind << play >> Fast Forward " توسط پرشیا قره گوزلو و بهزاد اتابکی و با همکاری علی خداوردی ، یاسمن لشگری ، گلشن نریمانی جهت رقابت طراحی غرفه ایران در دوسالانه معماری ونیز 2016 ارائه شده است:

Rewind << play >> Fast Forward

City matters, Community matters more

طراحی پاویون ملی ایران در بینال ونیز 2016 با پشتوانه ( پژوهش –طراحی) و تمرکز بر بیانیه آلخاندرو آراونا به دنبال حرکتهای "پیش رونده "و زندگی بخش در عمق بافت محلات ، مجتمعهای زیستی و بافتهای فرسوده کنونی وآینده تهران و شهرهای بزرگ است .

رو دررویی با پرسشهایی است که از دل "جهش سریع"و بدون تفکر پدید آمده اند و مسیر جوابهای اشتباه را "کند"می کنند و با نگاهی موشکافانه و آینده نگر به کیفیت خوب فضای معماری و شهر می اندیشند و به عرصه "بازی امروز" نگاه انداخته و نمونه های ارزشمند و خلاق برای زیستن را از وجود هم آگاه می سازند.

روایتها در یک صفحه تعاملی و در دوحالت انتخاب کلی و جزئی ، به نمایش در می آیند و گزارشی فشرده از هر روایت قابلیت چاپ دارد. ایده مشارکت دربافتها با مشارکت بازدیدکنندگان در هم می آمیزد وحرکت معکوس بافت از کف به سقف ، استعاره بازگشت زندگی به آن توسط آگاهی و مشارکت است.

بازنگری - عرصه بازی - پیشروی

شرایط اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی چهار دهه اخیر ایران ، بازتاب " اقتصاد انباشتی" مبتنی بر ساختمان سازی ، تراکم و شهر فروشی، مهاجرت بی رویه به شهرهای بزرگ و حومه ها و طرحهای بالادستی مهندسین مشاور بی توجه به اصل مشارکت انسانی و اجتماعی در بافتهای متراکم و فرسوده ، بافتهای تاریخی و محلات گوناگون کلانشهر تهران و شهرهای بزرگ ایران ، کیفیت زندگی و فضای زیستی را به شدت کاهش داده است . بخش وسیعی از این بافتها به دلیل کیفیت پایین زندگی از سکنه خالی شده است و بسیاری از این نواحی در معرض تخریب و تبدیل به نواحی تجاری در دل بافتهای مسکونی هستند .

( تأکید می شود که این بافتها تنها بافتهای فرسوده و تاریخی تهران را شامل نشده وانواع گوناگون مناطق شهر را از شمال تا جنوب در برگرفته اند) .

این گروه تحقیقی را با موضوع "بازنگری، عرصه بازی ، پیش روی" در سالهای اخیر برای شناخت دقیق این موضوع و رو در رو قرارگرفتن با پرسشهایی از درون محله و اجتماعات و راه حلهایی کوچک و ساده برای بهبود فضاهای زیستی در مقیاس محله ، کوچه و فضاهای زیستی ، ارتباط با گروههای مردمی فعال، سازمانهای مردم نهاد ، شورایاریهای محله ای و یافتن الگوهایی از بهسازی توسط مردم آغاز کرده است .

در مسیر این پژوهش – طراحی به نمونه هایی گاه ارزشمند از مقاومت برای زیستن و خطرات توأم با خلاقیت برخورد کرده است که در طی زمان ، هرچند کم تعداد ، متوقف نمانده و با پیشروی کند اما مستمرحرکت کرده است. نمونه هایی بارز از فضاهایی با کیفیت زیست فردگرایانه در مکانهای خصوصی و نیمه خصوصی و جمعی در فضاهای عمومی . مسلما مشارکتهای خرد و محلی توانسته اند تا حدودی به شرایط بهتر زندگی بیانجامند ، اما قدرت خرد کننده اتفاقات بیرونی همواره آنها را با شرایطی متزلزل روبرو کرده است . این دستاوردها ، هر زمان توانسته اند که با یکدیگر ارتباط گیرند و به گروهها و سازمانهایی مردم نهاد که به یکدیگر یاری برسانند ، بدل شوند با موفقیتهایی قابل توجه روبرو بوده اند .

ما راوی این داستانها خواهیم بود ؛ راوی چند داستان از کلانشهر تهران ، داستانهایی از مقاومت و یافتن راههایی برای زندگی بهتر با جزئیاتی متفاوت نسبت به بستر زیست و شرایط اجتماعی آنها :

ازمطالعات گوناگون ذیل فقط تعدادی پالایش و انتخاب شده و به نمایش در خواهد آمد. روایت ایجاد فضاهایی که توسط اهالی مدیریت شده اند و تمرکز بر فضاهای عمومی و برگرداندن سرزندگی و تحرک به محله ها و روایت ارتقاء کیفیت محیط سکونت و تامین خدمات پایه و توانمندسازی اجتماعات محله‌ ای منطقه دوازده : پامنار (کوچه صوفیانی –کوچه آقاموسی ) ، دروازه دولت و ...– بخشهایی از مناطق نه و ده ، بخشهایی از منطقه شش (روایت مدرنیته و تغییر زندگی طبقه متوسط تهران)- محلاتی از منطقه یک (از بین رفتن میراث طبیعی تهران ) وبخشی ازحومه شهر تهران .

*در روز داوری ویدئو کلیپ تهیه شده از پامنار به صورت نمونه برای هیئت داوران به نمایش گذاشته شد .

* نمایش هر روایت 3 الی 4 دقیقه در صفحه پروجکشن اصلی و جزئیات مدارک و اسکیسها در نقاط حسگر سبز

*در مجموع انتخاب مجمع الجزایری منفرد در مقیاس خرد و کلان که قابلیت پیوند و اتصال از منظر " آگاهی " از وضعیتهای یکدیگر و توانمندسازی اجتماعات محلی را با تشکیل سازمانهای مردم نهاد دارند.

طراحی غرفه :

طراحی فضای صلب غرفه بر اساس بازنمایی الگوهای تراکمی بافتها می باشد که درحرکتی معکوس از سقف به دیوار روبرو و بخشی از کف کشیده شده است . این بازنمایی ،استعاره روند معکوس وبازگشت زندگی به بافتها و محلات ( با رویکرد عدم بازگشت به گذشته) و پیوند نهایی گروههای مختلف برای به مشارکت گذاشتن شکستها و موفقیتهای به دست آمده وپیشروی های هرچند کوچک در ارتقای کیفیت زندگی است.

دیواراصلی و تعاملی غرفه از یک پرده عریض برای نمایش فیلم و یک نوار حسگر در پایین آن با نرم افزاری بسیار ساده است که با ورود فرد مشارکت کننده و تماس در بخش حساس یکی از روایتها انتخاب شده و تا آخر آن فیلم تهیه شده پخش می گردد و در زمان پخش روایت ، نقاطی سبز رنگ از همان روایت در نوارحساس تعاملی روشن و خاموش شده و چنانچه دست مشارکت کننده با آن تماس و اشاره ای پیدا کند ، جزئیات بیشتری از موضوع در همان نوار سیاه رنگ روشن شده و برخی از جزئیات با روشن شدن نشان چاپگر قابلیت فرمان برای پرینت دارد.

با انتخاب سه روایت دیگر همین روند طی می شود . هرمشاهده کننده ای که 4 روایت را مشاهده کند ، در انتها LED های سقف مکان چهار روایت را میان بافت به نشان آگاهی ، پیوند می دهند .

چکیده ایده :

پروژه با تمرکز به بیانیه پانزدهم بینال معماری ونیز بر حرکتهای پیش رونده و زندگی بخش در عمق بافت و محله ، مجتمع های زیستی و بافتهای فرسوده آینده نزدیک شهرهای بزرگ ایران توجه کرده است( با نمونه هایی در تهران و حاشیه آن ). این پروژه مسیر جهش سریع و بدون تفکر و جوابهای اشتباه در آینده را کند کرده و با نگاههایی انتخاب شده و آینده نگرانه به کیفیت خوب فضای معماری و زیست و اندیشه های اجتماعی معاصر به منظورگسترش مشارکتهای مستقل مدنی در زمینه باززنده سازی و حرکتهای رو به جلو در عرصه بازی امروز نگاه انداخته و تلاشها و مقاومتهای باقی ماندن در این عرصه و تسری ایده های خوب توسط مردم را شناسایی و از طریق شریانهای ارتباطی آنها ( سازمانهای مردم نهاد و گروههای مشارکت کننده (به یکدیگر پیوند دهد.

سایر طرح های راه یافته به مرحله دوم این رقابت را در این خبر ملاحظه فرمایید.