مجله ایوُلو در یازدهمین سال برگزاری رقابت خود، برندگان آسمان خراش 2016 را اعلام نموده است؛ مجموعه ای از سه برنده ی برتر و 21 جایزه افتخاری که از میان 489 طرح ارسالی، انتخاب شده است. این جایزه به صورت سالانه به دنبال طرح های بلندمرتبه پیشتاز "از طریق استفاده از تکنولوژی، متریال ها، برنامه ها، زیبایی شناسانه و سازماندهی فضایی بدیعانه" می پردازد.
برندگان این دوره نیز، در سنترال پارک نیویورک کندوکاو کرده و ابرسازه ای در محیط آن بنا کرده اند، آسمانخراشی به عنوان یک مرکز برای هواپیماهای بدون سرنشین در اپلیکیشن های تجاری آینده عمل می کند و یک برج که با استفاده از موقعیت های آب و هوایی ایسلند، محلی ایده ال برای سرورهای اطلاعاتی استفاده نموده است را طراحی نموده اند.
طرح برنده اول: "افق نیویورک" از Yitan Sun و Jianshi Wu
این طرح پیشنهاد یک مگاساختار چندمنظوره هیبریدی ست. نه با بلندمرتبه سازی که با حفر کردن به سنگ بستر (کوهستان) پنهان شده زیر سنترال پارک را آشکار می کند و فضایی در میان صخره های جدید ایجاد می نماید. این آرزو برای معکوس نمودن رابطه سنتی میان لندسکیپ و معماری ست و هر فضای اشغال شده به طور مستقیم با طبیعت در ارتباط است.
طرح برنده دوم: "کندو: آسمانخراش پهپاد" از Hadeel Ayed Mohammad, Yifeng Zhao, Chengda Zhu
این کندو یک پروژه زیربنایی ست که می تواند پاسخگوی تقاضاهای درحال افزایش برای فناوری هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته به زندگی روزانه شهر نیویورک باشد. این پروژه یک استدلال مالی جایگزین برای استفاده از زمین 432 پارک اونیو است که با هدف ایجاد یک ترمینال کنترل مرکزی برای ارتباطات و ایستگاه های شارژ هواپیماهای بدون سرنشین شخصی و یا تجاری در مرکز منهتن طراحی شده است.
طرح برنده سوم: "آسمانخراش اطلاعات: مرکز اطلاعات پایدار در ایسلند" از Valeria Mercuri و Marco Merletti
پروژه ما چشم اندازی ست از یک مرکز اطلاعات سبز آینده در ایسلند است. یک مرکز اطلاعات غالبا یک ساختمان صنعتی بزرگ بدون یک مفهوم معماری با ارزش است؛ یک کانتینر بزرگ ناشناس. مسئله اصلی پروژه ما به بررسی یک راه حل جدید مورفولويس برای ارائه ی پیچیدگی و اهمیت ساختمان به صورت تواما است تا بتوانیم از اطلاعات خود حفاظت کنیم. مهم تر از همه، به منظور پیکره بندی مرکز اطلاعات جهت به حداکثر رساندن استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در دسترس و اجازه ی استفاده مجدد از آن به روشی پایدار است.