پس از فوت ناگهانی زاها حدید، جامعه معماری ارام ارام نسب به خسران ناشی از نبود او واکنش نشان می دهد، اتووود سعی می کند به فراخور توانش این واکنش ها را پوشش دهد.

انچه از پی می اید واکنش نورمن فاستر است به فوت دوستش زاها حدید:

خبر فوت زاها روزم را خراب کرد هنوز نمی توانم خسران رفتن او را هضم کنم. من با او خیلی صمیمی بودم، هم به عنوان دوست و هم به عنوان همکار و البته به موازات احترام عمیقی برایش فائل بودم به سبب جایگاه رفیع و تاثیرگذاری عظیمش در مقیاس جهانی به عنوان یک معمار. او یکی از اندک شمار معمارانی بود که پارسال برای تولد 80 سالگی ام در لندن دعوتش کردم.

چند روز پیش ای میلی از یکی از کارفرماهایش دریافت کردم، زاها برایش یک خانه طراحی کرده بود. او حدود 20 تا عکس دوتایی برایم فرستاده بود، عکس ها توان زاها حدید در نشان می داد هم در تصویرسازی و هم در به عینت در اوردن تام و تمام ان تصاویر. ترکیبی زیبا و فاخر از انچه زاها تعهد می دهد و انچه از کار در می اورد. مترصد فرصتی بودم که این تصاویر را به خود زاها نشان دهم که متاسفانه مرگش رخصت نداد.

به گمان من مهمترین پیروزی زاها فرا رفتن از خیالات گرافیکی زیبای حاکم بر روحیه ی مجسمه سازانه ی اثارش و ساختن ان ها بود، واقعیای که برخی از منتقدین اش را اشفته می کرد. او انسانی بود ساخته شده از شجاعت، اعتقاد و باور راسخ و سختْ سری. خیلی سخت است که بتوانی ترکیبی از این کیفیت ها با یک روح افرینشگر ازاد را پیدا کنی. به همین دلیل است که از دست دادنش غم عمیقی است و یاداوری انچه که انجام داده است مثال زنده ای است از الهام بخش بودن، جدا از این ها او دوست عزیز من بود.