عبادتگاه رونشان لوکوربوزیه به بوم نقاشی های دیواری مجموعه داستان های تخیلی عکاس بلژیکی خاویر دِلوری تبدیل شده است. این استودیوی بروکسلی، مجموعه ای از پنج نمایش از این شاهکار مدرن را با نام "زیارت مدرنیته" خلق نموده است. هر یک از این تصاویر، ساختار بتنی شکل گرفته و سنگ های کِرو این ساختمان را با اشکالی رنگارنگ بزرگ و نمادهای تزئینی پوشانده است. اما این تصاویر تصادفی نیستند و از نقاشی های کشیده شده توسط لوکوربوزیه بر روی دیوارهای خانه ای متعلق به معمار همکار خود ژان بادوویچی تقلید شده اند.

خانه کوت دازور با نام E-1027 توسط ایلین گِرِی طراحی شده بود. لوکوربوزیه مخفیانه به داخل این خانه رفت و ظاهرا برهنه به نقاشی دیوارهای بکر و سفید آن پرداخت و گِرِی را بر آن داشت تا او را متهم به وندالیسم (خرابکاری) نماید.

هیچ یک از این نقاشی ها بر روی اثر انجام نگرفته اند و دلرویآن ها را با استفاده از فتوشاپ ساخته است تا یادآوری کند که ساختمان های مدرن به ذات انعطاف پذیرند و قادر به انطباق با تغییرات رادیکالی چون این تصاویر هستند. کلیسای کوچک عبادتگاه رونشان در سال 1954 به اتمام رسید و به عنوان بهترین اثر لوکوربوزیه و یکی از مهم ترین ساختمان های قرن بیستم شناخته می شود.

در میان دیوارهای سنگ تراش شده ی این عبادتگاه، پنجره های نامنظمی قرار گرفته اند و سقف عظیم خمیده آن که به بیرون کشیده شده با کیفیتی تندیس گون در تقابل با آثار عملکردگرای پیشین لوکوربوزیه قرار گرفته است. در تصاویر دلروی کلیه این عناصر با رنگ تغییر کرده اند اما کماکان قابل تشخیص و تمیزند. دلروی فکر می کند که این تغییرات رادیکال در صورت اتفاق، نمی توانند عملکرد این کلیسای کوچک را تحت الشعاع قرار دهند. علاوه بر این، با توجه به اینکه این نقاشی های از کارهای خود معمار گرفته شده اند نمی توانند به عنوان وندالیسم تلقی گردند.

عکاس این پروژه ها می گوید: "از یوتوپیا، آینده ی بهتری که جنبش مدرن در آغاز قرن بیستم وعده داد چه چیزی باقی مانده است؟ این ساختمان های موزه مانند، همچون اشیا قیمتی حفظ می شوند؛ بقایایی که از آن همه جنبش باقی مانده است. مجموعه زیارت مدرنیته؛ ادای احترامی ست که این بناهای یادبود."