در این کتاب محمدرضا حائری مازندرانی معمار و شهرساز ایرانی به عنوان پرسش شونده که پیش از این، موسیقی و معماری ایران را از زوایای معناشناسی، گونه شناسی و انسان شناسی مورد بررسی قرار داده بود؛ می کوشد تا این وجوه را در زمینه ی فرهنگ صلح در معماری ایران با زبانی ساده از نو مورد ارزیابی قرار دهد.

این کتاب در ادامه ی گفت و گوهایی ست که با شش تن از اندیشه ورزان آموزش و تعلیم و تربیت برای پیدا کردن مفاهیم و مبانی صلح در فرهنگ کشورمان ایران انجام شده است.

از جمله ویژگی های این نگاه که در این کتاب پیگیری شده است، تاکید بر نقش کلیدی "تعادل همه جانبه" در فرهنگ صلح و معماری ایران می باشد؛ تعادل با سرزمین، تعادل با زندگی، تعادل فرد و جامعه با سرزمین و تعادل با فرهنگ.

به علاوه این که، معماری و شهر به عنوان ساخته های انسانی، جدا از خود انسان و جامعه ای که در آن زندگی می کند، نیست. خواننده پس از مطالعه ی کتاب، درخواهد یافت هر یک از مفاهیمی که در زندگی ما وجود دارد و هر رفتاری که از ما سر می زند، مابه ازای آن در معماری و ساخته های آدمی قابل شناسایی و تحقیق است.