اگر بخواهند
ساختمان های معمار و طراح آلمانی پیتر بهرنس را نام ببرند (14 آوریل 1868-27 فوریه
1940)، افراد کمی قادر به پاسخگویی اثری غیر از کارخانه ی توربین AEG در برلین خواهند بود. سبک او سبکی نبود که به راحتی خود را تقدیس نماید، در واقع حتی در کارخانه توربین
نیز بدون فهمی از زمینه ی تاریخی، ارزیابی دشوار می شود. با این وجود، دستاوردهای بهرنس
را نباید ناچیز شمرد، و این مسئله جهت پیشرفت معماری مهم است که بهتر است از دریچه
ی نگاه سه معمار جوانی که در حدود سال 1910 در استودیوی او کار می کردند درک شود:
لوکوربوزیه، میس وندرروهه و والتر گروپیوس.
او در هامبورگ متولد شد، و در سال 1890 به مونیخ نقل مکان کرد، جایی که
حرفه ی خود را به عنوان یک نقاش، تصویرگر و صحاف آغاز نمود. در این سال ها، بخشی
از صحنه ی هنر مونیخ شد و عموما در سبک محبوب زمانه، آرت نوو مشغول به کار شد. در
سال 1899، بهرنس توسط مجموعه ی هنر هسدارمستات دعوت شد، جایی که فرصتی برای ساخت
خانه شخصی خود یافت.