کتاب راستی آزمایی به روز و پویایی از بازه زمانی مهمی در معماری مدرن است که در عمل به ارزیابی انتقادی و نکته سنجانه نوْآوانگاردها در دنیای نو می رسد. کتاب با جامع نگری اش در جزییات و به موازات نگاه جهانی اش به موضوع واکاوی مهمترین شارحان معماری خیالی و یوتوپیایی در مقطع پایانی دوران مدرن و همزمان با تحولات اجتماعی و دگرگونی های عمیق فرهنگی دهه 60 و 70 را پیش می گیرد.   

کتاب به مروری تازه بر بابیلون نو، شاهکار نقاش هلندی کنستانت نیوْوِنْ هایس که به واسطه تعبیرش از یک محیط شهری بر قوام دیدگاه های موقعیتگرایی بین المللی او را به یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان ان زمان بدل کرد می نشیند و در قالب مجموعه از مقالات اثار برجسته یونا فریدمن، ارکی گرام، رادیکال های ایتالیایی همچون ارکی زوم و سوپراستودیو و اثار متقدم رم کولهاس/ زنگلیس و البته لئون کریر را نیز مورد بررسی مجدد قرار می دهد.    

در قلب این مقالات و در زیرین ترین لایه این مستندسازی های جامع از پروژه ها ردی از فروپاشی آوانگاردیسم در معماری پی گرفته می شود، ان هم در زمانی که نواره باریکی از افق اینده پیش روی ماست و این کتاب به ما یاداوری می کند تمنای غیرممکن یک وظیفه است.