به دنبال تخریب خانه ملکه توران، همسر سوم رضا شاه، گمانه هایی پیرامون معمار بنا و زمان ساخت ان مطرح شد، مستنداتی که توسط جناب آقای مهرداد زواره محمدی در اختیار اتووود قرار گرفته است، نشان می دهد این بنا توسط معماری آلمانی به نام رودلف بوکه و در قالب قراردادی که به سال 1975 میلادی برابر با 1353 شمسی طراحی و پس از ان اجرا شده است.
زبان معماری این اثر مدرن است و به شدت وامدار مدرنیسم متقدم برامده از ایده های لوکوربوزیه می باشد، فقدان تزیینات، غلبه رنگ سفید، پیلوتی و پنجره های ممتد همگی بر ارجاع بنا از منظر ریخت شناسانه به گزاره مد نظر لوکوربوزیه و مدرنیست های متقدم موکدند، البته همانگونه که در تصاویر به جای مانده از فیلم باد صبا یا باد عاشقان ساخته آلبرت لاموریس دیده می شود درختان کاجی که در حاشیه پیش فضاهای کناری بنا قرار گرفته اند به نوعی بیانی از تمایل به گفت و گوی میان شرق و غرب اند.
احتمالا لوکوربوزیه این تعبیر از پیش فضا را اول بار در خانه شماره 14 در مجموعه ویزنهاف زیدلونگ در اشتوتگارت ازموده است و تقریبا 50 سال بعد در این بنا نیز رودلف بوکه تفسیر شخصی خود از این مواجه را با حس و حالی شرقی ارائه کرده است.
به هر رو تخریب کامل این بنای معاصر به نوعی پاک کردن فیزیکِ تاریخِ معاصر شهر تهران است، تاریخی که در مقطعی بر مدار گفت و گوی عمیقی میان غرب و شرق به اثاری فاخر انجامیده است که اکنون در جایْ جای این سرزمین پراکنده اند و اثار غیر مونومنتال و غیر آیکونیکشان در خطر تخریب قرار دارند، تخریبی که عملا تخریب حافظه کالبدی معماری اجتماعی معاصر ایران است.


اتووود پیش تر در اینجا به تخریب قریب الوقوع این خانه و در اینجا به نامه اعتراض آمیز جمعی از معماران برجسته ایران به تخریب خانه ملکه توران پرداخته است.