خصوصیات منحصر به فرد بسیاری از زمین های توکیو، چه از نظر اندازه و چه شکل یا موقعیت، ناشی از پدیده های مختلفی است که در طول تاریخ این شهر در شکل گیری آن سهیم بوده اند؛ شهری که از نظر تیپولوژی معماری، یکی از پیچیده ترین ابر شهرها محسوب می شود. ساختار شهری متعلق به دوران باستان، تفکر سنتی ژاپنی، تخریب های پی در پی ناشی از زلزله سال 1923، جنگ دوم جهانی و به خصوص جهش اقتصادی نیمه دوم قرن بیستم، محیط شهری منحصر به فردی را به وجود آورده که بیش از سی و سه میلیون نفر را سکنی داده است. از میان ویژگی های متعدد آن می توان به تنوع زیاد ساختمان های بسیار کوچکی اشاره کرد که به شکلی حیرت انگیز در این شبکه شهری پیچیده، درهم فشرده شده اند و به طرق مختلف تلاش می کنند تا ز شرایط محدود دسترسی و نوررسانی، بهترین استفاده را ببرند.

پروژه حاضر نتیجه تیپولوژی خاصی است که توانسته در زمینی بسیار کوچک شکل گیرد، در حالیکه تحقق آن در محیط شهری دیگر غیر ممکن می نماید: بنایی که عرض نمای آن در جلوی زمین 2/3 متر و در پشت زمین 70 سانتی متر و طول آن 29 متر است. از سوی دیگر بر اساس ضوابط موجود، دیوارهای خارجی بنا می بایست 50 سانتی متر از مرز زمین های مجاور فاصله می گرفت. به این منظور طراحی پروژه در تعامل نزدیک با کارفرما و پیمان کار صورت گرفت و همزمان، کلیه امکانات و راه حل های فنی لازم برای پاسخگویی به پیچیدگی های ناشی از زمین در نظر گرفته شد تا خانه ای با بهترین شرایط سکونت شکل گیرد.

در این پروژه ایده اصلی خلق بنایی بود که توسط یک پوسته دربر گرفته  شود. این غشاء بدون برهم زدن خلوت ساکنین، می توانست مسئله روشنایی فضای داخلی را حل کند. برش عرضی خانه این ایده را آشکار می کند: غشاء خارجی نیمه شفاف، نور طبیعی را به تمام نقاط فضای داخلی می رساند. از آن جا که ضابطه ی رعایت 50 سانتی متر فاصله میان جداره های بیرونی خانه و زمین های مجاور شامل زیرزمین نمی شد، تمام اتاق ها و فضاهای زندگی در آن سیستم جا گرفته اند.  در این خانه، به جای استفاده از سیستم سازه ای متعارف، متشکل از دیوار های ضخیم بتن مصلح، از پانل های فولادی با ضخامت 8 میلی متر استفاده شده که هم ضدزنگ بوده و هم در مقابل آب و حرارت عایق محسوب می شود. استفاده از این سیستم نه تنها باعث کاهش هزینه های ساختمان شده بلکه 50 سانتی متر به عرض بنا نیز افزوده است.

بنا تحت تاثیر  شکل و اندازه زمین است. در نتیجه با نزدیک شدن به انتهای زمین از عرض فضای داخلی کاسته می شود. شکل مثلثی خانه پرسپکتیوی اغراق آمیز به وجود آورده که علی رغم ابعاد محدود، عمق فضایی زیادی را القا می کند. ساختار قوسی پوسته بنا، به وسیله صفحه ای شیب دار که تمام طول بنا را پوشش داده، تقویت شده است. این سطح شیب دار از صفحات فلزی مشبک ساخته شده تا امکان رسیدن نور به طبقه پایین  را ممکن سازد و علاوه بر نقش سازه ای که ایفا می کند، بسته به تمایل ساکنین خانه می تواند تبدیل به نشیمن و یا مکانی برای بازی شود. عنوان پروژه، یعنی "لاکی دراپس" برگردانی از یک ضرب المثل ژاپنی است که به حداکثر استفاده از آن چه دیگران دور ریخته اند اشاره دارد.

کاربری: مسکونی

زیربنا: 60متر مربع

تاریخ ساخت: 2005