اگرچه، استيج انتهايي در ايجاد رابطه ي نزديك بين مجري و تماشاگر به طور كامل موفق نيست. آمفي تئاتر و تئاترها در اين فرم به خاطر محدوديت هاي صوتي نمي توانند خيلي بزرگ باشند.

2. پهنه عريض براي تماشاچي

در اين فرم، صندلي هاي تئاتر در زاويه 130 درجه از هم قرار مي گيرند.  از اين رو تماشاگر را با مجري (اجرا كننده) نزديك تر مي سازد و تجربه صميمت بيشتري را ايجاد مي كند.

 اين زاويه گذاري همچنين به اين معني است كه اين فرم به سمت اجراهاي مربوط به سخنراني گرايش دارند. نمايش فيلم در اين صحنه ها با ترفندهاي بيشتري همراه هستند و پرده هاي نمايش بايد موقعيت و استقرار مطلوبي داشته باشند؛ شايد كمي پشت استيج قرار داشته باشند. تا به افراد حاضر بر روي صندلي ها اجاره دهند خط سير يا مسير ديدشان كمي مختل شود.

سالن آمفي تئاتر اولمبرا؛ معماران Y2

سالن آمفی تئاتر لیموژ؛ برنارد چومی

3. سالن هاي سه چهارم

سه چهارم صحنه ها زاويه 180 تا 270 درجه دارند. تماس صوتي و بصري بين تماشاچي و مجري يا اجرا كننده بهبود مي يابد و چون حاضران مي توانند در زماني كه رو به جلو مشغول تماشا هستند همديگر را ببينند، حس توجه به شدت افزايش مي يابد.

.

.

سالن آمفي تئاتر دي و چارلز ويلي؛ رم کولهاس و جاشوا پرینس راموس

سالن آمفی تئاتر هادلوت؛ استودیو اندرو تاد

4. ساير گزينه هاي استقرار و آرايش

در عين حال 3 روند فوق رايج ترين فرم هاي ارايش صندلي مي باشند و  به هيچ عنوان  تنها مورد محسوب نمي شوند. گزينه هاي ديگر شامل صندلي گزاري به شيوه ورزشگاه مي باشند كه در آن مدل تماشاچي در زاويه 360 درجه كل استيج را پوشش مي دهند. اين امر در آمفي تئاترهاي بزرگ مثل سالن رويال البرت مشاهده مي شود. و سبك حياتي در جايي است كه صندلي ها به صورت پلكاني  با بلوك هاي كوچك در سطوح متغيير قراتر مي گيرند و شامل پشت استيج نيز مي باشد كه در  تالار هامبورگ نيز ديده مي شود.

تالار ارکستر فیلارمونیک الب؛ هرزوگ و دی مورن

سالن تئاتر پارک بیلمر؛ پائول د روتر