فضاهای وسیع داخلی در شهر معاصر به شدت فراگیر شده اند. آتریوم
های مرتفع و بلندپروازانه، محل های تجمع هتل های بزرگ، مجموعه های فروشگاهی عظیم و فضاهای حمل و نقل به لحاظ مقیاسی نامتعارف،
همگی تبدیل به تجربیات به شدت متعارف "بودن در درون" در شهرها شده اند.
اگرچه این فضاها غالبا از این منظر که مخرب کیفیت زندگی واقعی شهر بیرون از فضای
داخلی بوده اند همیشه موضوع انتقادهای شدید بوده اند.
کتاب شهرِ داخلی به یافت ریشه های این تنش معاصر میان بیرون
و درون و تبیین و تحلیل کانسپت شهر داخلی می نشیند و رد تاریخ این ایده را در اثار
جان پورتمن و همکارانش در دهه 60 و 70 می یابد. پورتمن ـ به عنوان یک چهره
تاثیرگذار که همچنان می تواند سوژه مطالعه باشد ـ مسئول پروژه هایی همچون مرکز پیچ
تری در اتلانتا و هتل بوناونتور لس انجلس است، او در این پروژه ها آتریوم های وسیع
و بزرگ داخلی را نه فقط با نیت تعریف دنیایی از احتمالات قابل تحقق مناسب برای هتل
ها و فضاهای تجاری که به مثابه اینده ای برای مراکز شهری امریکا در میانه تحولات
دهه های 60 و 70 در نظر اورد.
کتاب به واسطه تحلیل معماری پورتمن به تجدید نظر
در زمینه های اصلی مباحث معماری و شهرسازی این بازه زمانی می نشیند، مباحثی همچون
بسط عظیم در اولویت قراردهی تجاری سازی در معماری، تغییر جهت نگاه حکومت و
فرایندهای توسعه شهرها در میانه بی ثباتی های اقتصادی و فرهنگی این مقطع زمانی،
ظهور و اوج گیری پست مدرنیسم و مطالعات انتقادی شهری و دفاع از حوزه عمومی شهر در
میان اوج و فرودهای های توسعه شهری. کتاب در قالب این تحلیل ها به ارزیابی مجدد
شهر امریکایی در این مقطع حساس زمانی می پردازد.