1937
– 1959
اسکاتس دیل، آریزونا
رایت از همان روزهای نخست اقامت خود در آریزونا
در سال 1929 دغدغه ی این را داشت که روزی برای فرار از سرمای طاقت فرسای ﺅیسکانسین
به ناحیه ی صحرایی آریزونا پناه آورد. سرانجام در سال 1937 او و همسرش در جست و
جوی زمین مناسب سفری به فینیکس کردند. در صحرای شمالی فینیکس در جایی در محاذات سلسله جبال مک داﺅل
قطعه زمینی کشف کردند که به نظرشان "درست مشرف بر لبه ی عالم" قرار
داشت. بلافاصله طرح هایی برای ساختمان های جدید از ذهن خلاق رایت سرازیر شدند. در
خلال اینکه می نشست و برای ساختمان هایی که قرار بود مجتمع مسکونی تالیه سین ﺅست
را تشکیل دهند طراحی می کرد، سنگ و ماسه گردآوری شدند، سطح زمین آماده ی خاک
برداری شد، و برای ایجاد دیوارهای آجرچین قالب های چوبی مهیا شدند. سازه ی معلق
تحت تاثیر سازه ی مشابهی در "اوکوتیلو" که ده سال قبل از آن تاریخ ساخته
شده بود، مرکب بود از شبکه ای از چوب سرخدار با صفحاتی از جنس کتان که بین قاب های
چوبی کشیده و میان دیرک های شیب دار مستقر شده بودند. سرانجام رایت تصمیم گرفت تا
سازه را تثبیت کند. بدین منظور در آن از شیشه و فولاد استفاده کرد و ظاهرِ
"صحرایی" آن را قوام و ثبات بیشتری بخشید.