در سال 2001، ادیل دِک و بنوا کُقنت، برنده‏ی مسابقه‏ی طراحی بخش الحاقی موزه‏ی هنر معاصر رُم شدند. در واقع این موزه در مجموعه‏ای از بخش‏های صنعتی و سنتی و عرصه‏های تاریخی شهر قرار گرفته است. همچنین وجود عناصر متعددی در سایت، طراحی این بخش الحاقی را محدود کرده؛ یکی سازه‏ی ساختمان مجاور و دیگری نماهایی که نباید ویران شوند. بنابراین، باتوجه به این موقعیت قرارگیری، بخش الحاقی موزه به صورتی پویا و زنده آن را به سمت حیاط مجاور که متعلق به یک آبجوسازی قدیمی بوده، گسترش می‏دهد. فضاهای طراحی شده در این قسمت عبارتند از دو فضای نمایشگاهی، یک تالار بزرگ و مدخل ورودی آن، اتاق نمایش، مرکز آموزشی، دو استودیوی هنر، فروشگاه کتاب، کافه، رستوران، دو طبقه انبار و پارکینگ اتوموبیل با ظرفیت دویست وسیله‏ی نقلیه. میدان عمومی با چشمه‏ی آبی در میان، یک تراس و یک رستوران، از دیگر فضاهایی است که ساختار الحاقی موزه بوجود آورده است. رنگ سرخ جداره‏های تالار، بوسیله‏ی بافت‏های مختلفی ایجاد شده است. جداره‏ی بیرونی آن براق و پرداخت شده، و جداره‏ی داخلی بسیار درخشان و انعکاسی است. با وجود دویست صندلی کاملاً سرخ، شدت رنگ در تالار چنان زیاد است که کنتراست شدیدی میان فضای داخلی تالار و دیگر فضاهای تک‏رنگ در مجموعه ایجاد کرده است. جداره‏های مدخل ورودی تالار به رنگ مشکی است . کف آن از جنس بازالت سیاه رنگ است که نور طبیعی را از سقف شیشه‏ای و نورگیرها جذب می‏کند. در طرح معماران ODBC، دو فضای نمایشگاهی اضافه قرار دارد؛ یکی به متراژ هزار و دویست مترمربع با جداره‏های سفیدرنگ و سقفی از جنس فولاد سیاه، و دیگری به مساحت پانصد مترمربع که به بخش اصلی موزه متصل است. فضای کوچکی نیز بروی سقف تالار وجود دارد که براحتی قابل دسترس بوده و به عنوان فضای موقت نمایشگاهی استفاده می‏شود. دیواره‏های ساده و سفیدرنگ تراس نیز برای پروژکسیون‏ها و نمایش انیمیشن استفاده خواهند شد. معماران طرح در توصیف بخش الحاقی موزه را این‏گونه توصیف می‏کنند: " محیطی صمیمانه و گرم؛ جایی که همه چیز در آن از شیب‏ها، تاخوردگی‏ها، سقف‏های شیشه‏ای، آب زلال چشمه و درختان سر به فلک کشیده ساخته شده است." بخش الحاقی موزه‏ی هنرهای معاصر رُم، پنجم دسامبر افتتاح خواهد شد.