وارد دنیای متعارفی و کنترل شده ای می شوی که تمامی مرزهایش را بی هیچ سوال و دلیلی پذیرفته ای.تمامی پارادایم های پذیرفته شده را زندگی کرده ای، حتی لحظه ای درنگ نکردی.... .

می توان از این تعاریف فاصله گرفت و از این دایره بسته،پا به بیرون گذاشت و در عرصهای دیگر با تعاریفی متفاوت از مرزهاگذرکرد.گذر کنیم و دوباره بیاندیشیم وسوال های نپرسیده مان را در ذهن به چالش بکشیم.

از عابران بخواهیم فراتر از کالبد موجود؛ دیوارعمودی،کف افقی، نیمکت ناراحت همیشگی کنارجدول پیاده رو،... فضایی را تجربه کنند که ذهنشان را به بازی بگیرد وتجربه هایشان راتغییر دهد. شاید این بار مرزهای شناخته شده همیشگی نباشد، شاید این بار مرزها را نبینند، ذهنشان را در فضایی نو رها کنند و از عرف های ذهنشان فاصله بگیرند.

سقف های همیشه ایستا بر ستون های قطور را فراموش کنند و سقفی سنگین و تا حدی ضخیم با فرمی نو را برپایه هایی نازک و به ظاهر ضعیف و ناتوان ببینند و از خود بپرسند "آیا  معماری بدون ستون امکان پذیر است؟"