مطالعه جدید تأیید می‌کند که معماران در مورد فضا متفاوت از دیگران می‌اندیشند
مطالعات جدیدی از محققان دانشگاه یو سی اِل و بَنگور نشان می‌دهد که معماران، نقاشان و مجسمه‌سازان، به فضا متفاوت از دیگران می‌اندیشند و آن را متفاوت از دیگران توصیف می‌کنند. درحالی‌که این نتیجه کمی واضح به نظر می‌رسد، این مطالعه شواهدی ارائه می‌دهد که نمایانگر آن است که حرفه‌ی انتخاب‌شده‌ی افراد بر نحوه‌ی عملکرد مغز آن‌ها تأثیر می‌گذارد.
این مطالعه با نام "مجسمه‌سازان، معماران و نقاشان فضاهای نمایش داده‌شده را متفاوت تصور می‌کنند"، 16 نفر از سه حرفه (معماری، مجسمه‌سازی و نقاشی) با حداقل 8 سال تجربه در حوزه‌ی خود را دعوت نموده و با 16 شرکت‌کننده‌ی تحت کنترل مقایسه نموده است. به هر یک از شرکت‌کنندگان سه تصویر نشان داده‌شده، یک تصویر گوگل از خیابانی در لندن، یک نقاشی از کلیسای سنت پیتر و یک محیط سورئالِ به وجود آمده توسط رایانه. از آن‌ها سپس یک سری سؤال پرسیده شده است:
• آیا می‌توانید محیطی را که در این تصویر می‌بینید شرح دهید؟
• فضای این عکس را چگونه کشف می‌کنید؟ به کجا می‌روید؟
• اگر به شما فرصت داده شود، چگونه محیط این تصویر را تغییر می‌دهید؟
سپس پاسخ‌ها با استفاده از فنی به نام تحلیل گفتمان شناختی (که توسط یکی از سه نویسنده‌ی این مقاله، دکتر ثورا تِنبرینک توسعه‌یافته است)، مورد بررسی قرار گرفتند، و هدف آن به هم پیوستن فرایند تفکر ناخودآگاه داوطلبان و انتخاب عبارات آن‌هاست.
دکتر تِنبریک در این مورد گفتند: "با بررسی سامانمند (سیستماتیک) زبان، ما به الگوهای ثابتی دسترسی پیدا کردیم که کاملاً مشهود هستند."
معماران آستانه‌ها و مرزهای فضای مشاهده‌شده را توصیف می‌کردند، و در مورد ترکیب‌بندی‌های دوبعدی به نحوه‌ای صحبت می‌کردند که تصور می‌شد صحنه‌ی سه‌بعدی حقیقی‌ای دیده‌اند. درحالی‌که نقاشان به عناصر در عقب تصویر به‌عنوان "پشت" (پس‌زمینه) اشاره کردند، معماران ترجیح دادند از واژه‌ی پویاتری مانند "انتها" استفاده کنند، مثل‌اینکه آن فضا امکان مشاهده شدن در طول یک مسیر بصری را دارد (مثل زمانی که از عبارت "پایان جاده" به‌جای "پشت جاده" استفاده می‌کنیم). معماران همچنین زمان بیشتری را برای بحث درباره مصالح به‌کاربرده در فضاهای مشاهده‌شده صرف کردند.
این یافته‌ها باعث می‌شود متوجه شویم که حرفه‌ی افراد بر شناخت فضایی آن‌ها تأثر می‌گذارد، و شناخت این تفاوت‌ها می‌تواند ارتباط میان معمار و کارفرما را بهبود بخشد.
"در کار روزمره خود، هنرمندان و معماران آگاهی کامل نسبت به محیط اطراف خوددارند، که به نظر می‌رسد تأثیر عمیقی بر نحوه‌ی درک فضا برای آن‌ها دارد"، به گفته‌ی نویسنده‌ی اول این مقاله، کلودیا سیالون (که اکنون در مرکز عالی آرک برای دینامیک زبان ، دانشگاه ملی استرالیا مستقر است) است." ما امیدوار هستیم که تحقیقات ما به مطالعات بیشتری در مورد شناخت فضایی سایر متخصصان منجر شود، این نیز می‌تواند راه‌های جدیدی برای ادراک، ارائه کردن و ارتباط برقرار کردن با فضا برای ما ایجاد کند.