هنوز اجرای فونداسیون خانه بیرون شهری هری و ماری گولیکسن شروع نشده بود که آلتوها؛ آلوار و آینو از کارفرماهایشان خواستند فرایند ساخت را متوقف کنند تا در طرح تغییراتی اعمال کنند. سال 1938 بود و آلتوها توانسته بودند تغییرات بنیادینی در طراحی شان اعمال کنند و دوست داشتند طرحی که برای ویلای دوستانشان ارائه کرده بودند را با یک پیشنهاد آلترناتیو رادیکال جایگزین نمایند.
خوشبختانه کارفرما موافقت کرد و اینگونه نطفه ی یکی از بی بدیل ترین ویلاهای معماری مدرن؛ ویلا ماییرا بسته شد. یکی از عمده ترین تغییرات در طبقه همکف ساختمان اعمال شد، طراحان نور را به داخل ساختمان رخنه دادند و منظری جذاب از جنگل پیرامونشان فراهم اوردند. آلتوها خود را مقید به برداشتن فاصله و مرز بین فضای داخلی و بیرونی مجموعه می دیدند. آنها این کار را با استفاده از سنگ و چوب برای کف طبقه همکف و تزریق ستون های چوبی نازک درون و خارج خانه انجام دادند تا بتوانند با لحاظ بصری رابطه ی بهتری بین درختانی که خانه را فراگرفته بودند با عناصر متشکله خانه برقرار نمایند.
هر ستون به لحاظ ابعاد، بافت و رنگ از دیگر ستون های اطرافش متفاوت بود تا بتواند طبیعی تر به نظر آید. آلتوها عناصر مدرنیستی متعارف سازه، همچون سقف مسطح و صاف و دیواره های شیشه ای را به حداقل رساندند و تلاش کردند این عناصر را با بارزه های سنتی دارای حس و حال روستایی فنلاند ترکیب کنند، بارزه هایی همچون دیواره های سنگی و سقف های گیاهْ پوش.