این ساختمان جدید، برای اقامت طولانی مدت سالمندانی تدارک دیده شده است که نیازمند توانبخشی و مراقبت های پزشکی هستند. این بنا الگوی غالب آسایشگاه های معلولین را به چالش می طلبد. طراحان توانستند بواسطه ی تغییر چیدمان فضایی ساختمان، آن را از یک مکان صرفا پزشکی به مکانی تبدیل کنند که خانواده ی سالمندان به همراه کارکنان از ایشان مراقبت می کنند. ساختمان بصورت یک خانه ی بزرگ – و نه یک بیمارستان - طراحی شد. اتاق های اقامت سالمندان، دارای پنجره های بیرون نشسته ای هستند که می توان در آنها نشست و از منظره ی بیرون لذت برد. این پنجره های بازشو، امکان ورود نور و هوای تازه را به درون اتاق میسر می سازند. فضاهای کلینیکی و پزشکی بصورت پنهان جانمایی شدند تا تجربه ی سالمندان و خانواده ی آنها از فضا، تجربه ی خوشایندتری باشد. کفپوش های چوبی، رنگ های گرم و نورپردازی بنا به گونه ای انتخاب شد که بر این حس تاکید کند. اتاق غذاخوری، قلب اجتماعی و کانون خانوادگی ساختمان است. در اینجا، اعضا خانواده، مهمانان و کارکنان دور هم جمع می شوند تا غذایی بخورند، گپی بزنند و یک فنجان قهوه ای بنوشند. نمای ساختمان از الوارهای بسیار بزرگی پوشیده شد که از جنس آجر هستند و طرح رگ های چوب بصورت دیجیتالی بر روی آنها بصورت برجسته حک شد.