کشورهایی که توان رقابت با کشورهای پیشْ رو در حوزه
هوش مصنوعی را ندارند، می توانند تلاششان را بر تنظیم کردن ابعاد و تبعات این
مسابقه بر سر هوش مصنوعی موکد سازند. ان ها می توانند هدایت ابتکاراتی را به عهده
گیرند که به تعریف رژیم های حقوقی سخت گیرانه بر خطرناکترین فن اوری های در حال
ظهور، همچون سیستم های سلاح های خودکار یا ابرانسان های در حال رشد بیانجامد. به
موازات، کشورها می توانند به همان میزانی که بر تعریف قوانین برای حفظ منابع طبیعی
خودشان تاکید دارند، به قوانینی بیاندیشند که به حفظ داده هایشان می انجامد. همان
گونه که شرکت های بین المللی معدنْ کاوی باید هزینه ای را به کشورهایی بپردازند که
در کار استخراج سنگ اهنشان هستند، کمپانی های داده کاوی نیز بایستی چنین مناسباتی
را در قبال کشورهایی پیش گیرند که در حال جمع اوری داده از درون ان ها می باشند.
تعریف چنین مناسباتی وقتی حیاتی می نماید که متوجه شویم داده کاوی شرکت های بین
المللی می تواند به مردم محلی اسیب برساند. برای مثال، یک مرحله بی نهایت مهم در
فرایند توسعه وسایل حمل و نقل خودْران، شامل اجازه دادن به این وسایل نقلیه برای
رانندگی در شرایط واقعی و جمع اوری داده ی حاصل از حوادث ناگوار و استفاده از همین
داده ها برای تکمیل تکنولوژی وسایل نقلیه خودْران است. کشور های توسعه یافته، در حال حاضر، محدودیت های شدیدی
بر وسایل حمل و نقل خودْران تحمیل کرده اند ـ احتمالا تا زمانی که ایمنی وسایل نقلیه
تضمین شده باشد ـ همین محدودیت ها ممکن است شرکت ها را وسوسه کند تا شروع به آزمایش
این تکنولوژی در کشورهای در حال توسعه نمایند، کشورهایی که قوانین کنترلی کمتری
دارند و در صورت وقوع حادثه ای مرگبار، خم به ابروی کسی نمی اید. در مورد داده های پزشکی هم با وضعیت مشابهی مواجه
هستیم، وضعیتی که می تواند گریبان کشورهای در حال توسعه را بگیرد، کشورهایی که
قوانین حریم خصوصی ضعیفی دارند و انجام ازمایش های پزشکی در ان ها ارزان است، این
کشورها می توانند منبع خوبی برای جمع اوری داده و ارسال ان به مراکز هوش مصنوعی
باشند، مراکزی که سود این تحقیقات صرفا عاید ان ها خواهد شد.
خیلی دور از انتظار نیست
که کشورها، آرامْ آرام، دست به کار فراهم
اوردن داده های حیاتی برای شروع بازگشت پذیری بهتر [ و منصفانه تر] تقاضا برای
داده نمایند. ان ها می توانند اقدام به سامان دهی کشورهای صادرکننده داده نمایند،
کشورهایی که تاثیر بسزا و وسیعی بر جهان امازون ها و علی باباها خواهند داشت و
زمانی که شروع به توزیع سود جمع اوری داده می کنند، می توانند جلوی برخی شُک های
اقتصادی را نیز بگیرند، شُک هایی که پی ایندش جایگزینی رانندگان ماشین های سنگین و
کارگران کارخانه های نساجی با ربات هاست. خیلی سخت نیست که دولت های ضعیف تر جهان بتوانند، این مرحله که می تواند ان ها را به
مستعمره های داده ای تبدیل کند پشت سر گذارند. البته باید برای عبور از این مرحله
تلاش کنند، اگر سرشان به کار خودشان باشد و درگیر حل معضلات روزمره شان باشند،
سرنوشتشان در نبودشان رقم می خورد.