پوپولیسم نه جزیی اصیل از سیاست دموکراتیک جدید است و
نه نوعی نابه هنجاری برخاسته از شهروندان غیر عقلایی، بلکه سایه [شوم ولی] همیشگی
سیاست نمایندگی است. همواره این احتمال وجود دارد که سیاست مداری به نام مردم
راستین لب به سخت بگشاید، تا مگر از این طریق مقابل نخبگان قدرمند حاکم بایستد. در
اتن باستان پوپولیسمی وجود نداشت؛ عوام فریبی شاید، ولی پوپولیسم نه، چرا که این دومی
فقط در نظام های نمایندگی وجود دارد. پوپولیست ها با اصل نمایندگی سیاسی مخالفتی
ندارند؛ ان ها فقط تاکید دارند که تنها خودشان نمایندگان مشروع هستند و بس.