سائول باس در طول عمر کاری اش، به موازات پروژه ی فیلم هایی که به عنوان طراح تیتراژ آغازین و فیلمساز مستقل آن ها شناخته شده بود، در زمینه ی نوعی از طراحی تبلیغاتی که هنگام شروع کارش در صنعت تبلیغات نیویورک کار کرده بود نیز فعالیت میکرد. او در خلال دهه ی 1960 و 1970 برای کمپانی های بزرگی مثل Alcoa، Celanese، Minolta، Quaker و دو شرکت هواپیمایی آمریکایی یونایتد و کانتیننتال، تبلیغات معرف بسیار جاه طلبانه ای طراحی کرد. باس بزرگ ترین پروژه ی تبلیغ معرفی که تا آن زمان اجرا شده بود را برای بل، که شبکه ای پر پیچ و خم از کمپانی هایی بود که با میلیون ها کارمند، بالای صد میلیون مشتری و معامله هایی به اندازه ی ارتش آمریکا، سیستم تلفن آمریکا را اداره میکردند اجرا کرد. بل که غالبا متهم به داشتن امتیاز انحصاری میشد، در دفاع از خود اعلام کرد که فقط در صورتی که تمام کمپانی های تشکیل دهنده اش همراه هم کار کنند میتواند سرویس تلفن داخلی و بین المللی مناسب ارائه کند؛ و از باس خواست تا مجموعه ی لوگوهای رنگارنگشان را با یک نشان مدرن و مرتبط با کار شرکت جایگزین کند. باس یک ناقوس ساده که توسط یک دایره احاطه شده بود برای نشان دادن اتحاد شبکه و تاکید بر این نکته که کمپانی های جداگانه مثل Southwestern Bell و New England Bell میتوانند از آن به عنوان نشان شخصی نیز استفاده کنند، طراحی کرد. استودیوی طراحی باس، نوشت افزار، بسته بندی، یونیفرم، نشان روی کامیون ها و کاغذ دیواری طراحی میکرد و تعداد زیادی کتابچه ی راهنما برای آموزش نحوه ی استفاده از هر کدام از عناصر طراحی شده تولید میکرد. نشان جدید کمپانی بل در سال 1969 رونمایی شد و تا چند سال بعد، طبق برآورد تحقیقات آماری تجارت، تعداد شهروندان آمریکایی که لوگوی این کمپانی را درست تشخیص میدادند، بیشتر از تعداد کسانی بود که نام رئیس جمهور وقت را میدانستند.