در اوایل دهه ی 1960، پانتون مصمم بود تا دانمارک را ترک کند، و ابتدا به کن و سپس باسل نقل مکان کرد. همسر آینده ی او، ماریان پرسون-اورتنهایم ساکن باسل بود، و پانتون در آن جا در صدد همکاری با کارخانه ی مبلمانی به نام ویترا برآمد. ویترا در ابتدا، کسب و کاری کوچک بود، اما در سال 1957 به کارخانه ی تولید مبلمان تحت لیسانس کمپانی آمریکایی هرمان میلر در اروپا تبدیل شد. در اوایل دهه ی 1960، ویترا مصِر به ایجاد روابط بلندمدت با طراحان اروپایی بود، به همان گونه که هرمان میلر با همتایان آمریکایی خود، از جمله چارلز و ری ایمز و الکساندر جیرارد روابطی برقرار کرده بود. پانتونِ با استعداد و علاقمند به شهرت، آشکارا یک رقیب محسوب میشد. او برای ارائه ی ایده های خود، قرار ملاقاتی را با موسس ویترا، ویلی فلباوم و پسرش رولف ترتیب داد که در نهایت منجر به همکاری آن ها شد. پانتون پس از مستقر شدن در باسل، همکاری خود را با ویترا آغاز نمود. او برای پیشبرد "صندلی پرنده" با کمپانی دیگری به نام "Kill GmbH" نیز در حال مشارکت بود. این صندلی شیطنت آمیزِ متاثر از فرهنگ پاپ، هنگامی که از سقف نمایشگاه مبلمان در کلن در سال 1964 آویزان شده بود، شور و شوق زیادی را در میان مردم ایجاد نمود.